Millennials hebben niks met auto's
Een appje van mijn 24-jarige dochter, die samen met een vriendin vakantie viert in het buitenland: “Papa, ik moet de huurauto aftanken, maar ik weet niet of er benzine of diesel in moet.” Op mijn reactie: “Maar dat hoor je toch!?”, krijg ik een drietal verbaasd kijkende emoji's. Voor mij het zoveelste voorbeeld dat millennials niets met auto's hebben.
In de beleving van de gemiddelde millennial zijn auto's soms best handig, maar dat is het dan ook wel. Als ik begin over de emoties die een auto bij me losmaakt, of vertel dat ik kippenvel krijg van een rochelende V8 of een roffelende vijfcilinder, oogst ik meewarige blikken.
Maar goed, terug naar de huurauto van mijn dochter. "Wat voor auto is het?" Trots en enthousiast: "Een Golf!" Dat schudt ze toch maar mooi uit haar mouw. Of, onze eerstgeborene kennende: ze heeft even achterop gekeken voordat ze me belde.
Ontdek onze rijk uitgeruste en eigenzinnige SUV met o.a. multi-functioneel stuur.
En dat voor een vriendenprijs!
“Wat voor Golf is het? Een gele!”
Aha. "Wat voor Golf is het?" "Hoe bedoel je? Gewoon een Golf." Om er met een grinnikende smiley aan toe te voegen, wetend dat ik dat haat: "Een gele."
Even later volgt een foto. Waarschijnlijk is dochterlief met een ultragoedkoop verhuurbedrijf in zee gegaan, want het blijkt om een Golf IV (!) te gaan. Je weet wel, uit de tijd dat een TDI-motor nog nagelde zoals Rudolf Diesel het bedoeld had. In mijn oren klinkt dat toch heel anders dan een benzinemotor. Na enig tandengeknars over zoveel onwetendheid, verwijs ik haar semi-geduldig naar de binnenkant van de tankklep, het typeplaatje en opschriften op het kleppendeksel.
Ondertussen vraag ik me af wat er toch fout is gegaan met de opvoeding. Als geboren autoliefhebber heb ik nog zo m’n best gedaan om mijn liefde voor de vierwieler aan mijn kinderen over te brengen. Voor haar eerste verjaardag heb ik mijn dochter zelfs een gigantische speelgoedvrachtwagen gegeven. Het heeft niet mogen baten. En ook bij haar jongere broer heb ik schromelijk gefaald. Na de obligate knuffels was een gigantische plastic Kever een van zijn eerste stukken speelgoed. Helaas is beider belangstelling voor en kennis over auto's uiterst gering gebleven. Van alle prachtige auto's die ik ooit mee naar huis nam, vonden ze een zwarte Hummer H3 – wie kent hem nog? – nog het coolst …
“Ondertussen vraag ik me af wat er toch fout is gegaan met de opvoeding. ”
Uiteindelijk leer je ermee leven dat er thuis niemand is die jouw passie voor auto's deelt. Dat enthousiaste verhalen over de rijbeleving of de geweldige acceleratie van een testauto vaak eindigen in pijnlijke tumbleweed-momentjes. Maar zelfs met die wetenschap in je hoofd word je soms verrast door het gebrek aan basiskennis over auto's en autorijden. Alvorens mijn dochter haar eerste praktijkrijles te geven, legde ik haar uit hoe ze moest schakelen en ontkoppelen. Tijdens mijn uitleg zag ik haar ogen steeds groter worden. “Dat ontkoppelen, moet dat élke keer als je schakelt!?”
Het is goed gekomen hoor, ze heeft tenslotte haar rijbewijs gehaald. Overigens zijn mijn kinderen verre van uniek. Uit onderzoek blijkt dat de meeste millennials de auto vooral zien als gebruiksvoorwerp en niet als iets waarvoor je een passie koestert of dat je per se zou willen bezitten. Onhandig in de stad en véél te duur! Maar er is hoop: mijn neef van veertien en mijn buurjongen van acht worden dolenthousiast van het geluid van de Alfa Romeo Stelvio Quadrifoglio, het sexy model en het bochtgedrag van de Alpine A110 en de algehele coolness van een Ford Mustang. Zelfs mijn oude Saab 900 vinden ze mooi. Hopelijk rukken ze op, de autoliefhebbers onder de post-millennials. Dan hebben jij en ik straks tenminste weer iemand om mee te praten.
En die huur-Golf? O ja, die had een benzinemotor, nog eentje uit het pre-TSI-tijdperk ...
Welke verzekering je ook kiest, met Univé ga je binnen 10 minuten voordelig en goed verzekerd de weg op.
