Autotest | Kia Sportage

Pak 'm beet tien jaar lang heeft Kia de stapel met rapporten voorzien van een sierlijke griffel hoger en hoger zien worden. Elk nieuwe model van de Zuid-Koreanen was immers zo'n enorme stap voorwaarts dan diens voorganger. Tot enkele jaren geleden het moment aanbrak dat Kia, in elke klasse waar het actief was, meedeed met de besten. Goed voor de zaken natuurlijk, maar zoals dat gaat wordt de blik van Jan en alleman gedurende zo'n proces ook alsmaar strenger en de kritieken harder. Het gevolg: een 9 of zelfs een 8 als rapportcijfer scoren is voor Kia niet zo vanzelfsprekend meer sindsdien. Niet in de laatste plaats omdat schoonheidsfoutjes niet langer zomaar eventjes goedgepraat kunnen worden met de factor 'prijs'. Hoewel het starttarief van de nieuwe Sportage met 26 mille nog altijd scherp is, zo'n prijsvechter als Kia voorheen was, daar valt steeds lastiger aan te voldoen. Een keerzijde van de medaille.

Meer van 't zelfde, dus?
Welnee. Alles behalve dat. De nieuwe Sportage is compleet vanaf een leeg vel papier ontwikkeld en Kia-heilige Peter Schreyer kan wederom verantwoordelijk gehouden voor het doordachte ontwerp.
Zoals bij elke nieuwe generatie is het design bij de nieuwe, vierde generatie Sportage niettemin behoorlijk anders dan zijn voorganger. Althans, zolang je de auto niet en profil of van achteren benadert. Vanaf deze kanten bezien is de Sportage namelijk meteen als zodanig herkenbaar.

Maar hoe anders is dat van voren. Een gedurfde move, want de vorige Sportage was juist geliefd om z'n tijdloze, ingetogen aangezicht. Of de nieuwe dat ook als pre heeft, zal de tijd leren. Het ietwat chaotische (door de vele verschillende vormen) maar daardoor wel meer uitgesproken front geeft de nieuwe Sportage in elk geval een meer typische SUV- en wat minder crossover-uitstraling. Dat vinden ook anderen, zo blijkt. Her en der valt namelijk te horen en lezen dat de nieuwe Sportage een ietwat Cayenne-look-a-like is. Een mening die ongetwijfeld mede bepaald wordt door de vier 'ice cube' LED-blokjes als dagrijverlichting en de high-tech koplampunits – een signatuur bij moderne Porsches. Een compliment? Dat laten we liever in het midden. De toegenomen proporties dragen in elk geval sterk bij aan de veel stoerdere uitstraling, een stap die Schreyer eerder al de Sorento liet maken.

Tikkeltje te serieus

Een hoog Sorento-gehalte tref je ook binnenin. Rijders daarvan zullen zich meteen thuis voelen, al heerst zwart in de Sportage nog sterker. Een sierstrip, van geborsteld aluminium bijvoorbeeld, was een leuke twist geweest. Zowel in het dashboard als de deurpanelen. Nu neemt de Kia Sportage zichzelf nogal serieus en daarvoor hebben we de hoge modellen van Volkswagen en Opel al.

Over de bouwkwaliteit en de afwerking niets dan lof. Geen verbazingwekkende sprong voorwaarts zoals Kia vroeger generatie op generatie maakte, maar een evolutie zoals je die wilt zien. Genoeg om de Fransen en Japanners definitief voorbij te streven en de Duitsers het benauwd te laten krijgen.

Hoe zit het met de ruimte?
Zoals geschreven is de nieuwe Sportage qua maatvoering gegroeid en daar pluk je als inzittenden de vruchten van. En niet alleen, zoals gebruikelijk wanneer ook de wielbasis is toegenomen, op de achterbank. Ook voorin is het rianter zitten. Met name de knieën zullen het hoog opgetrokken en niet al te diepe dashboard dankbaar zijn. Het kleine dashboardkastje ten spijt.

Om een indicatie te geven: twee personen van twee meter kunnen prima achter elkaar zitten, en zolang het bij vier volwassenen blijft, hebben ook deze prettig veel bewegingsvrijheid rond de schouders. De hoofdruimte is prima, ook wanneer de Sportage is voorzien van glazen panoramadak – een gewilde optie maar die vaak veel bruikbare centimeters opslokt. De standaardbagage is met 503 liter gemiddeld.

Nog bijzondere features?

Het is maar net wat je gewend bent. De ster van Kia mag weliswaar nog steeds rijzende zijn, een pionier op technologisch gebied is het merk nooit geweest. Ook met de nieuwe Sportage niet, die opmerkelijk genoeg adaptieve cruise control moet missen.
Evenwel zijn verdere gemakken voortaan wel van de partij of optioneel. We noemen een autonoom remsysteem voor in de stad, adaptieve koplampen, een achterklep die automatisch opent als je er op afloopt, dodehoekdetectie en grootlichtassistentie.

Ook beschikbaar zijn draadloos opladen voor je smartphone en actieve rijbaanassistentie. Die laatste heeft echter nog zeker verfijning nodig. Want zelfs als er geen wegbelijning in de buurt is, wil het systeem al meehelpen met sturen. Die kleine stuurcorrecties voelen heel onnatuurlijk aan, waardoor je het systeem al snel uitschakelt. En weg is daarmee de goedbedoelde betutteling.

Hoe rijdt 'ie?

De vorige Sportage had al een rijbeleving die paste bij diens vlotte uitstraling, maar bij de nieuwe is hier nog veel meer aandacht aan besteed. En dat merk je. Sterker, boven elke twijfel verheven is dit de best rijdende Kia ooit en wordt elke andere auto in deze klasse overtroffen. Ja, ook de Nissan Qashqai en wijzelf kunnen niet wachten om te ervaren of de binnenkort te lanceren Volkswagen Tiguan het niveau kan evenaren.

Het onderstel is stil en werkelijk voortreffelijk uitgebalanceerd. Relatief straffe dempers zorgen voor veel stabiliteit en rust (in de koets), terwijl de vering naar verhouding wat meer (veerweg) toelaat zodat er niet aan comfort wordt ingeleverd. In Spanje, waar wij de nieuwe Sportage reden, kan het er soms wild aan toe gaan, nooit verloren de wielen het contact met de weg. Diepe kuilen, plotselinge glooiingen (ook in bochten); de Sportage is ontzettend rots- en koersvast.

Een groot compliment gaat hierbij ook uit naar de besturing. Kia heeft – godzijdank – afscheid genomen van een instelbare elektromechanische stuurinrichting (zoals die nog wel op de Cee'd zit en waarbij geen van de modi naar tevredenheid werkt). Gewoon één relatief simpele stuurinrichting die matcht met de natuurlijke spierkracht van de mens. Niet te licht, niet te zwaar en prettig direct; meer heb je niet nodig. Goed gedaan!

Welke motor moet ik hebben?

De 1.6 T-GDI, de nieuwe en smeuïge viercilinder-benzine met 177 pk en 265 Nm. Met de 'T' van turbo waarnaar we al zolang verlangen in een Kia (en Hyundai). De Zuid-Koreanen hebben er alleen voor gekozen deze motor enkel te leveren in combinatie met de luxe GT Line-uitvoering. En dat betekent niet instappen en wegrijden voor een scherpe 26, maar 36 mille (zelfs 41 mille wanneer een automaat de voorkeur heeft).

Onder een prijs van 30 mille is louter de relatief oude en atmosferische 1.6 GDI verkrijgbaar. Op papier een prima presterende motor met 132 pk en 161 Nm, in de praktijk daarentegen moet je behoorlijk veel schakelen en toeren maken om de vaart erin te krijgen en te behouden – ook wel het 'oude rijden' genoemd. Kampeerliefhebbers doen er echt beter aan wat meer te investeren of door te sparen, ook omdat de 1.6 T-GDI een adequate 1.900 kilogram mag trekken.

Afsluiten doen we dan ook graag met vriendelijk verzoek aan Kia: breng liever vandaag nog een 'geknepen' versie van de T-GDI. De vanafprijs van deze fijne turbomotor kan dan omlaag, waardoor (meer) klanten kunnen genieten van een aandrijflijn die veel meer in deze tijdsgeest en bij de auto past. Verder niets veranderen. Want ja, zó goed is de nieuwe Kia Sportage.