Rémond laat zijn sportwagen met V8 vaak staan voor deze vijfcilinder diesel
Rémonds passie voor Italiaanse auto's kent nauwelijks grenzen. Voor zon- en feestdagen beschikt hij over een handvol klassieke Italiaanse schoonheden, waaronder een sportwagen met V8. Doordeweeks consumeert hij zijn Fiat-liefde in een vette Croma.
Standaard leverde de stoer nagelende vijfcilinder diesel in de Fiat Croma van Rémond Kuipers al een riante 200 pk en 400 Nm. Genoeg voor een honderdsprintje van 8,5 seconden. Vlot zat voor een brave gezinsauto, zou je denken. Maar wanneer Rémond (54) vertelt dat-ie zichzelf regelmatig verwent met ritjes in een snelle Italiaanse sportwagen, verbaast het ons niet dat hij de Croma een kietelsessie heeft laten ondergaan.
Het resultaat: 265 pk en 550 Nm. Zo kan het gebeuren dat de onschuldig ogende Croma zich regelmatig in z’n dubbelloops Simons-uitlaatpijpen laat kijken door vertwijfelde GTI-piloten. “Hij gaat echt als de brandweer, in Duitsland heb ik een keer 250 km/h op de teller gezet. En het roetfilter zit er nog keurig onder, hè. Daar heeft het tuningbedrijf ook rekening mee gehouden door de regeneratiecyclus van het roetfilter aan te passen.”
Bespaar nu tijdelijk tot 60 euro per jaar!
Lid van echte Fiat-familie
Rémonds diepgewortelde Fiat-liefde is allesbehalve uit de lucht komen vallen. Nee, je kunt rustig zeggen dat hij zwaar erfelijk belast is: “Eigenlijk rijdt mijn hele familie Fiat. Dat begon bij mijn opa. Die heeft heel veel Fiat-modellen gehad: 127, 128, 131, noem maar op. Mijn vader reed eerst Toyota, maar raakte uiteindelijk ook besmet met het Fiat-virus. Zo hebben we thuis een Ritmo, Argenta en twee Regata’s gehad en uiteindelijk ook een Croma Turbo. Een geweldige auto, waarmee we veel bekijks hadden.”
Veel lol met Uno Turbo
Het is dat er geen Fiat-vormige Froot Loops bestaan, anders had Rémond de Fiat-liefde waarschijnlijk letterlijk met de paplepel ingegoten gekregen. Het laat zich dan ook raden dat Rémonds eerste auto ook een Fiat werd: een 127. “Niet lang daarna kon ik de jongere 127 Brasil overnemen van mijn opa, die hem nieuw gekocht had. Maar als jonge vent wilde ik ook wel iets spannenders.
Ik had veel contact met de toenmalige Fiat-dealer in Arnhem. Bijna elke week ging ik er wel even langs om een beetje over auto’s te kletsen en in de showroom rond te kijken. Aan de verkoopmanager had ik gevraagd of-ie mij wilde bellen als hij iets bijzonders binnen zou krijgen. Dat leidde al snel tot de aanschaf van een Uno Turbo. In die tijd helemaal geweldig, want dat ding had meer dan 100 pk en het woog natuurlijk niks. Daar heb ik veel lol mee beleefd.”
“Mijn tweede Fiat Croma is van de directeur van de Nederlandse Fiat-importeur geweest. Ik heb 'm nog steeds ...”
Eerste Croma op lpg
Wanneer Rémond verder van huis gaat werken, wordt het tijd voor iets comfortabelers en komt-ie in het bezit van z’n eerste Croma: “Een tweeliter op gas. Daar heb ik een paar jaar mee gereden, maar toen hij wat ouder werd, begon hij de nodige kwaaltjes te vertonen. En wat deed je dan in het pre-internettijdperk: elke zaterdag alle auto-advertenties in De Telegraaf uitpluizen en regelmatig Fiat-dealers bezoeken. Zo vond ik in Nijmegen een zwarte Croma Turbo met alles erop en eraan: leer, airco, en ga zo maar door. Een bijzondere auto, die van de toenmalige directeur van Fiat Auto Nederland was geweest. Die auto heb ik jaren als daily driver gehad en ik heb hem nu nog steeds.”
Ferrari of Fiat? Fiat!
We hebben het nog maar nauwelijks verwerkt dat er iemand is die meer dan één Fiat Croma heeft, of Rémond gaat vrolijk verder: “Hoewel vooral die tweede Croma Turbo een heerlijke auto was, begon ook de herinnering aan de Uno Turbo weer te knagen. Ik vond er eentje, en omdat ik van nature ook wel een verzamelaar ben, was dat de eerste stap naar een kleine privécollectie.
Die kon ik me veroorloven doordat ik al vroeg was begonnen met een appeltje voor de dorst in de vorm van lijfrentepolissen. Toen die vrijkwamen, hád ik mijn droomauto kunnen kopen: een Ferrari 328 GTS. Maar uiteindelijk werden het een vijfcilinder Coupé Fiat Turbo en een groene Croma Turbo uit 1986 van de eerste eigenaar, met maar 18.000 kilometer op de teller. Beide als hobbyauto.”
Defecte Selespeed gerepareerd voor 3 euro
Die prachtig roffelende vijfpitter uit de Coupé smaakte naar meer, en zo schafte Rémond voor zijn dagelijks vervoer een vijfcilinder Stilo Abarth aan. Eentje met de beruchte gerobotiseerde handbak, de Selespeed. Je moet maar durven! “De Stilo is best een betrouwbare auto, maar de Selespeed zorgt inderdaad vaak voor problemen.
Alleen wil het toeval dat mijn sleutelmaatje erin is gespecialiseerd. Daarom durfden we het ook wel aan om een Stilo te kopen waarvan de Selespeed niet meer wou schakelen. Na een tik op de pomp van de Selespeed, kwamen de koolborstels los en zo konden we gewoon rijdend naar huis. Daar hebben we de koolborstels ter waarde van 3 euro vervangen en ik had een prima auto.”
Vijfcilinder Stilo Abarth vervangen door Punto JTD
Waar Rémond geen rekening mee had gehouden, was het bovenmatige verbruik van de vijfcilinder. Dat ding zuipt z’n tank sneller leeg dan een Italiaanse familie op een zomerdag prosecco’s en Peroni’s wegtikt. “In de bebouwde kom reed-ie 1 op 6, en op de snelweg kreeg ik het verbruik niet onder de 1 op 9. En dan moest ik aardig mijn best doen.” Daarom maakte de Stilo als woon-werkauto al snel plaats voor een zuinige Punto Evo 1.3 JTD. Wel mocht-ie blijven als onderdeel van Rémonds uitdijende Fiat-collectie ... Met zijn Punto hield Rémond het ruim twee jaar vol: “Uiteindelijk heb ik ’m met ruim vijf ton op de klok verkocht en ging hij terug naar zijn geboorteland Italië. Niet omdat hij slecht werd, hoor, maar puur omdat ik in de file gek werd van het koppelen en schakelen.”
“Deze Fiat Croma stond op dezelfde bodemplaat als de Opel Vectra en de Saab 9-3.”
Tijd voor Croma nummer 3
Het werd dus tijd voor een andere kilometervreter, daarnaast wilde Rémond graag een wat ruimere auto. De jacht werd geopend en de beoogde prooi was een 21ste eeuwse Croma met dieselmotor en automaat. Die was in 2005 geïntroduceerd en hoewel het ontwerp van Giugiaro was, net als bij de eerste Croma, kreeg de auto nogal lauwe reacties. Het waren vooral de proporties die de wenkbrauwen deden fronsen. De auto was 1,60 meter hoog, had een lange neus, terwijl de wielbasis juist vrij kort was. Destijds deelde Fiat de nodige techniek met General Motors en de Croma stond op de Epsilon I-bodemplaat van de Opel Vectra en de Saab 9-3.
Is de Croma nu een MPV of een stationwagon?
Wie beweert dat de als premium bedoelde Opel Signum de basis vormde voor de Croma, heeft het mis. Was het maar waar, want de Signum heeft een 13 centimeter langere wielbasis, waarmee de verhoudingen van de Croma waarschijnlijk beter in balans zouden zijn. Verder raakten autojournalisten een beetje in de stress van de nieuwe grote Fiat omdat ze niet wisten in welk hokje ze ’m moesten stoppen. Was het een hatchback, een semi-MPV of toch een stationwagon? Geen van drieën! Althans, volgens de terminologie die Fiat in 2005 hanteerde; de Croma was een ‘comfort wagon’. Een praktische auto, met veel aandacht voor luxe en comfort. De Engelse brochure repte over de Croma zelfs als ‘a car defined by space, strength and elegance’.
Fiat Croma: Italiaan met Zweedse trekjes
Wat ruimte betreft gaan we helemaal mee met de Engelse folder. Want of ze nu voor- of achterin plaatsnemen, de inzittenden hebben in alle richtingen volop bewegingsvrijheid. Bovendien zitten ze achterin lekker rechtop, met de benen in een comfortabele hoek. De kofferbak heeft een inhoud van 500 liter, en wie palen of vloerplanken moet vervoeren, kan niet alleen de achterbank, maar ook de leuning van de passagiersstoel voorover klappen. Bijzonder handig, al gebiedt de eerlijkheid ons te vermelden dat de Volvo 850 dit trucje al in 1991 toepaste.
Over Zweedse auto’s gesproken; net als de Saab 9-3, heeft de Croma het contactslot in de tunnelconsole. Het aspect strength gaat zeker op voor de 2,4-liter turbodiesel in Rémonds auto en ook de 1.9 JTD’s zijn fijne motoren. De van GM afkomstige, ongeblazen viercilinders op benzine zijn daarentegen vrij lui, en dorstig bovendien. Als rechtgeaard Fiat-fan heeft Rémond er geen goed woord voor over …
5 jaar of half miljoen kilometer garantie
In 2008, nog maar drie jaar na zijn introductie, kreeg de Croma al een facelift. En plots noemde Fiat hem geen ‘comfort wagon’ meer, maar gewoon ‘stationwagon’. Vooral de nieuwe, Fiat Bravo-achtige neus deed de auto goed. Hij oogde iets minder sullig en een overdosis chroom moest hem een premium uitstraling geven. Dat laatste gold ook voor de opgewaardeerde interieurmaterialen.
Geinig weetje over het instrumentarium: de snelheidsmeter en toerenteller verwisselden van plek. Voortaan moest je naar links kijken voor de snelheid van de auto en naar rechts voor het tempo waarin de krukas ronddraaide. Om aan te geven hoeveel vertrouwen Fiat in de kwaliteit van de Croma had, kreeg het topmodel als enige in het gamma een fabrieksgarantie van 5 jaar met een maximum van 500.000 kilometer. Voor een Europees merk was dat destijds een unicum.
'De magie van de vijfcilinder'
En Rémond, was dat vertrouwen van Fiat in de Croma terecht? “Jazeker, toen ik ’m kocht, stond er 188.000 kilometer op de teller en nu gaat-ie richting de drie ton. In de drieënhalf jaar dat ik er u mee rijd, heb ik er geen grote onkosten aan gehad. Een nieuwe accu en een wiellager - dat was het wel. Maar goed, de vorige eigenaar was dan ook een monteur die de auto met veel liefde behandeld had.
Vlak voordat ik deze 2.4 aanschafte, had ik trouwens net een zwarte Croma 1.9 JTD automaat gekocht. Een ontzettend mooie auto, met een beige leren interieur. Maar ik had ’m nog maar net, of deze 2.4 stond op Marktplaats. En na een proefrit was ik verkocht - tja, de magie van de vijfcilinder.” Huh, en die zwarte 1.9 JTD dan? “Die heb ik vrijdags te koop gezet, op zaterdag ging ik deze halen en op zondag was die zwarte alweer verkocht!”
Minpunten Fiat Croma
Hoewel Rémond een Fiat-fan in hart en nieren is, is hij niet blind voor de minpunten van de Croma: “Af fabriek is het onderstel wel érg zacht. Daarom heb ik er hulpveren en zware Koni-dempers onder gezet. Daarmee deint-ie een stuk minder en wordt het overhellen in bochten beteugeld. Toch heb ik dat van Opel afkomstige dweilgedrag er niet helemaal uit gekregen.” Was een moderne Fiat Tipo dan geen alternatief geweest? “Dat vind ik best een leuke auto, maar hij is vanbinnen een stuk krapper. Daar komt bij dat de Tipo niet met een echte automaat geleverd is; alleen met zo’n gerobotiseerde handbak. In de file vind ik dat onrustig rijden.”
Zondagse auto: Ferrari Mondial 3.4
Dat Rémond niet zo van het zachte zoeven is, blijkt ook wel uit de rest van zijn wagenpark. Op de twee oude Croma’s na, heeft hij inmiddels twee Uno’s Turbo, maar ook de eerder genoemde Coupé Fiat en - als enige niet-Fiat - een Ferrari Mondial 3.4. uit 1989. “Die Ferrari is mijn grootste trots, maar vergis je niet in de Coupé Fiat. Destijds was dat de tegenhanger van de Alfa Romeo GTV V6, maar tegen de Fiat is die Alfa helemaal nergens. Dat vinden die Alfisti niet leuk, hoor!
Maar goed, de Coupé was dan ook de snelste productieauto die Fiat ooit gebouwd heeft. Met z’n originele 220 pk had hij een begrensde top van 250 km/h en sprintte hij in 6,5 seconden naar de 100. Maar na tuning accelereert die van mij bijna twee keer zo snel! Tenminste, zolang het droog is; de eerste versnelling gaat tot 90 km/h, de tweede tot 140. En daarna gaat-ie nog heel lang door: op de GPS heb ik er een top van 320 km/h mee gehaald. Bizar.”
Meer bekijks met Croma dan met Ferrari
Met zo’n prachtige verzameling lijkt het ons best moeilijk om de kilometers over de auto’s te verdelen. Hoe doe je dat, Rémond? “In het zomerseizoen ga ik naar allerlei meetings en neem ik de auto mee die er het beste bij passen. Daarnaast maak ik samen met mijn vriendin graag mooie weekendtrips in de Mondial. Want een auto moet wel rijden. Van die mensen die hun klassieker op een trailer naar events brengen om ’m daar stilstaand te showen, daar begrijp ik niks van.
Wat wel grappig is: als ik met mijn groene Croma naar Viva Italia op het TT-circuit van Assen ga, heb ik meer bekijks dan alle Ferrari’s bij elkaar. Puur omdat je ze bijna nooit meer ziet. Hetzelfde geldt voor de Uno Turbo. Helemaal als je in Italië komt. Tijdens een Uno Turbo-trip daar, kwam er een motoragent naast me rijden en gebaarde me om even flink het gas in te trappen. Gewoon om te kijken of-ie me kon bijhouden, haha.”
Aanpassingen Croma 2.4 JTD
Verreweg de meeste kilometers maakt Rémond echter in z’n vijfcilinder Croma, een dikke 30.000 per jaar. Daarom heeft hij hem ook zo veel mogelijk op z’n eigen smaak gebracht. Niet alleen qua onderstel, maar ook door het monteren van een turbodrukmeter aan de linker A-stijl, verlichte dorpellijsten en instapverlichting met Fiat-logo. “Je moet niet te hard een bocht om willen, maar rechtuit rijdend is het een heerlijk relaxte auto. Dat enorme koppel is geweldig.”
Wij zijn vooral gecharmeerd van het vijfcilinder dieselgeluid en blijven nog even genieten wanneer Rémond na de fotosessie in z’n zwaar tokkelende Italiaan wegrijdt. Zo worden ze niet meer gemaakt ...
Bespaar nu tijdelijk tot 60 euro per jaar!
