Met deze oude Subaru reed Hugo een record op de Nürburgring

Tja, een Subaru Justy, wie droomt daar nu niet van? Hugo beantwoordt onze plagerige opmerking met een grote glimlach en een mooi verhaal. Want zelfs bij deze Justy-fan was het geen allesoverweldigende liefde op het eerste gezicht. Niet zo vreemd, want anders dan de meeste andere Subaru’s, heeft Hugo’s Justy geen boxermotor. En ook vierwielaandrijving schittert door afwezigheid om nog maar te zwijgen van een turbo.

Meer youngtimerverhalen lezen? Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief!

Tip

Veilig en zorgeloos de donkere maanden door

Bij Univé geniet je van een gunstige premie en uitstekende service bij ongeval of pech.

Ontdek jouw voordeel

Driecilinders met 50 tot 73 pk

De hoekige Subaru Justy debuteerde in 1984 en was gebaseerd op de Subaru Mini Jumbo. Wel kreeg de Justy een grotere carrosserie en driecilinder motoren in plaats van een tweecilinder. De basisversie had aanvankelijk 997 cc en 54 pk, de Snelle Jelles onder de Justy-rijders gingen voor de 68 pk sterke 1.2 met drie kleppen per cilinder. Met de komst van de geregelde katalysator in 1989, daalde het vermogen licht, tot 50 en 67 pk. De 1.0 behield tot het productie-einde zijn carburateur, de 1.2 kreeg in 1993 multipoint-injectie. Daarmee steeg het vermogen tot 73 pk.

Subaru Justy als concurrent van Suzuki Swift

De Subaru Justy moest het in de eerste plaats ­opnemen tegen de compacte hatchbacks van Daihatsu en Suzuki: de Charade en de Swift. Dat lukte van 1986 tot en met 1989 nog vrij aardig. Dat had niet zozeer te maken met het sprankelende design, maar eerder met de CVT-transmissie die de Justy van onze eigen Hub van Doorne had geërfd.

Anders dan in de Alpenlanden, speelde de Justy 4WD bij ons een figurantenrol. Het Nederlandse ‘glansjaar’ van de compacte ‘Soeb’ was 1989, toen er ruim 1700 op kenteken gingen. De Daihatsu Charade en de Suzuki Swift wisten dat jaar twee tot vier keer zoveel kopers te verleiden. Afgezet tegen 2023, toen Subaru Nederland van alle modellen samen niet eens 100 exemplaren wist te slijten, was de Justy echter een ongekend succes ...

Subaru Justy in andere gedaanten

Na 1992 kwam echt de klad in de verkoopcijfers. Vanaf 1996 vond Subaru het dan ook niet meer de moeite om een eigen model te ontwikkelen. De volgende drie generaties kregen achtereenvolgens de gedaanten van de toenmalige Suzuki Swift, Suzuki Ignis en Daihatsu Sirion 2. Sinds 2011 is de Justy hier niet meer leverbaar, maar gezien het verkoopcijfer in zijn afscheidsjaar (96 stuks), hebben weinig mensen daar slapeloze nachten aan overgehouden.

Rallyhelden in Subaru Impreza

Met de weinig vrolijk makende levensloop van de Justy in ons achterhoofd, zijn we des te nieuwsgieriger naar Hugo’s voorliefde voor dit bonsai-muurbloempje. Heeft hij een Moeder Theresa-complex waardoor hij aan lager wal geraakte Japanse winkeldochters van de ondergang wil redden? Vertel, Hugo!

“Volgens de overlevering had ik nog voordat ik kon praten al iets met auto’s. Mijn moeder beweert dat ik tijdens ritjes met de kinderwagen vaak heel onrustig om me heen zat te wijzen. Toen ze doorkreeg dat mijn aandacht uitging naar auto’s, en de merknamen ging opsommen, werd ik pas rustig.

Lees ook Nick over zijn zeldzame Honda Accord: "De meeste monteurs zijn jonger"

Later keek ik veel naar rally’s op tv, waarbij vooral helden als Petter Solberg en Richard Burns indruk maakten terwijl ze met hun blauwe Impreza WRX door de modder driftten. Verder vind ik het leuk dat Subaru altijd zichzelf is gebleven met de boxermotor en permanente vierwielaandrijving.”

Voorkeur voor Japanners

Na zijn middelbare school ging Hugo de hbo-opleiding Automotive Engineering in Rotterdam volgen, maar daar voelde hij zich niet helemaal op zijn plek. In 2020 verruilde Hugo autotechniek voor pedagogiek en inmiddels is hij afgestudeerd.

“Omdat auto’s nu eenmaal mijn passie zijn, wilde ik ook nadat ik een punt achter mijn autotechnische opleiding had gezet, hobbymatig graag iets met auto’s blijven doen. En hoe kan dat beter dan met een eigen auto? Vanwege de betrouwbaarheid wilde ik het liefst een Japanner, en ik omdat ik nog studeerde, wilde ik de maandelijkse kosten zo laag mogelijk houden.

Uiteindelijk vond ik twee auto’s die bij mij pasten: een Datsun Sunny Coupé uit 1987 en deze Justy uit ’93. Eigenlijk wist ik helemaal niks over de Justy, maar omdat ik hem best geinig vond en hij maar 600 euro kostte, ging ik die als eerste bekijken.”

Justy verstopt tussen de struiken

“Omdat het mijn eerste eigen auto zou worden, had ik een vriend met wat meer auto-ervaring meegevraagd. Zo reden we op een regenachtige maandagochtend samen naar Wageningen. Daar stond de auto bij een soort ecodorp, midden in het bos, tussen de struiken. Toen ik hem daar zo zag, vroeg ik me wel af waar ik in hemelsnaam terecht was gekomen.

Zeker toen ik opmerkte dat de ­eigenares rondliep met een compressor in haar handen. Reden: één van de voorbanden was lek. Ze bood aan om de auto te starten, zodat de motor kon opwarmen en de ruiten wasemvrij zouden worden. Ondertussen ging de verkoopster de band oppompen, terwijl wij de auto alvast een beetje bekeken. Maar na twintig seconden sloeg de motor al af en die lekke band liet zich ook nauwelijks oppompen.”

Scheef stuur, onder het mos en doorgeroest

Toch zijn jullie niet keihard weggerend? “Nee, haha, want die mevrouw startte de auto meteen opnieuw, zei al snel dat-ie wel warm genoeg was en dat we een rondje konden maken. Ik had nog nooit in zo’n oude auto gereden, dus dat was sowieso even wennen. Dat het stuur hartstikke scheef stond, de voorruit heel smerig was en de ruitenwissers niks deden, maakte het er niet beter op.”

En, zat er onder de laag mos, bladeren en dennennaalden een schitterende schuurvondst verborgen? Hugo: “Niet echt. Toen we de auto stilzetten om ’m wat beter te bekijken, ­ontdekten we een gat ter grootte van een vuist in het rechtervoorspatbord en bleken de achterste spatbordranden verrot. De bestuurdersstoel was doorgezakt en de vloer lag bezaaid met dood gras. 

Ook vermoed ik dat de eigenares in de auto geslapen had, want er zat een bobbel in het dak die er van binnenuit in gekomen moet zijn. Of er zijn ooit heel andere dingen in de Justy gebeurd … De onderkant was gelukkig nog goed en zou bij de volgende apk geen probleem opleveren.”

Voorliefde voor driecilindergeluid

Ondanks alle tekortkomingen van de Justy, wilde Hugo hem voor 550 euro wel meenemen. En zo geschiedde. “Er moest veel aan gebeuren, maar ik vond hem zo schattig, ook vanwege het driecilindergeluid, waar ik altijd een voorliefde voor heb gehad. Bovendien stond er nog maar 113.000 kilometer op de teller en dus verwachtte ik geen grote problemen. En zo ja, dan leek het me best leuk om iets te sleutelen te hebben. Daar had ik ook nog wel wat budget voor.”

Roestig koekblik

De 120 kilometer lange thuisreis verliep zonder incidenten, wel moest Hugo onderweg een paar keer de lekke voorband oppompen. Bij thuiskomst schrokken Hugo’s ouders nogal van het 'roestige koekblik', maar de kersverse automobilist liet zich niet ontmoedigen. “Heel toevallig stonden er op een sloperij bij mij in de buurt drie van deze Justy’s.

Lees ook Tom over zijn Rover 75: "Volgens mijn vader geef ik meer geld uit aan water dan aan benzine"

Daar hebben we allerlei onderdelen van afgesloopt, want ze kostten geen drol. Zo kwam ik aan een nieuw stuur, een hoedenplank, een digitaal klokje en vier 13-inch wielen met goede banden. Die kwamen van een Justy 1.2 en vond ik mooier staan dan de 12-inch wielen van mijn 1.0. Daarnaast zijn banden in die maat lastig leverbaar.”

Op technisch vlak hoefde Hugo aanvankelijk weinig aan de auto te doen. Zo kreeg hij een grote beurt, werd de pakking van het uitlaatspruitstuk vervangen evenals het bimetaal van de automatische choke en werd de remmerij vernieuwd.

'35 Justy's gehad'

Daarna vlogen de kilometers erop, maar na een jaartje begon alle roest Hugo de keel uit te hangen. “Ik was al een tijdje lid van een Facebookgroep van Justy-liefhebbers en zo kwam ik in contact met iemand in Overijssel. Die jongen bleek een stuk of 35 Justy’s gehad te hebben en daar heeft-ie een heleboel onderdelen aan over­gehouden.

Via hem heb ik heel veel spullen kunnen bemachtigen, waaronder twee voorspatborden en een set originele licht­metalen wielen. Ze hadden blijkbaar jaren in een bos gelegen, dus die pasten perfect bij mijn auto, haha. Ik heb ze in de achtertuin gezandstraald en daarna gespoten. Nu zien ze er weer prima uit.”

Extra meters uit een Porsche 924

In 2022 was alle roestschade gerepareerd of weggewerkt en diverse upgrades, in de vorm van nettere stoelen, nieuwe schokdempers, een dakspoiler en een chique ­middenconsole – met meters uit een Porsche 924 (!) – maakten de auto helemaal af. Inmiddels had Hugo besloten dat-ie zijn Justy nooit meer weg zou doen, al was het wel even slikken toen de voorwiellagers tot vier keer toe moesten worden vervangen. “Achteraf bleek dat de universele garage ze niet op het juiste aanhaalmoment had vastgezet. Daardoor gingen ze steeds weer stuk. Uiteindelijk heeft een Subaru-specialist ze wel goed bevestigd.”

Kapotte differentieellagers

Helaas bleef het niet bij wiellagerellende: “Tijdens een toerrit van de Subaru-club heb ik de differentieellagers van de versnellingsbak kapotgereden. Het was nog een heel gedoe om dit probleem te verhelpen, want handbakken voor de Justy 1.0 zijn schaars. Uiteindelijk lag de enige geschikte bak van heel Europa bij een sloperij in Groningen.

Al met al heeft het me een hoop geld gekost, maar ik heb toch door­gezet. Niet alleen omdat ik de vorige eigenares heb geloofd dat ik goed voor de Justy zou zorgen, maar ook omdat ik het een hartstikke leuk autootje vind. En stel dat ik hem te koop zou zetten, dan krijg ik er hoogstens 500 euro voor, want niemand wil zo’n auto hebben.” 

Ellende nog niet ten einde

Helaas is alle technische malheur nog steeds niet ten einde, want van de huidige versnellingsbak blijken de synchromeshes versleten. Daarom moet Hugo bij het terugschakelen van 3 naar 2 soms dubbel clutchen. Zijn er nog wel nieuwe synchromeshes te vinden? Hugo: “Nee, natuurlijk niet, haha. Die moet ik uit een bak van een Justy 1.2 halen en dan hopen dat ze passen.”

“In de Eiffel hebben we een rondje Nürburgring gedaan, waarschijnlijk de langzaamste ronde in een ­Subaru ooit!”

Na zijn ontsnapping uit het donkere bos heeft de Justy inmiddels al heel wat van de wereld gezien. Hugo en zijn vriendin zijn er al mee naar de Belgische Ardennen geweest en naar de Eiffel in Duitsland. “Daar hebben we een rondje Nürburgring gedaan, waarschijnlijk de langzaamste ronde in een ­Subaru ooit! Echt een geweldig avontuur.”

Subaru Justy wint concoursprijs

Toch was de Nürburgring niet het hoogtepunt in Hugo’s bestaan als Justy-rijder. Dat deed zich in 2023 voor, tijdens het Festival of the Unexceptional, een evenement ter ere van auto’s die in de jaren zestig, zeventig, tachtig en negentig doodgewoon waren, maar nu vrij zeldzaam zijn. Het eendaagse festijn wordt sinds 2021 gehouden in ­Lincolnshire bij Grimsthorpe Castle, zo’n 200 kilometer ten noorden van Londen.

“Net als ongeveer duizend anderen, had ik me aangemeld voor het Concours d’Ordinaire en tot mijn verbazing was ik een van de vijftig ‘uitverkorenen’ die aan de verkiezing mochten meedoen. Helemaal geweldig natuurlijk! Om extra goed voor de dag te komen, heb ik voor vertrek een set nieuwe achterlichten op de auto gezet.”

“De trofee herinnert me er dagelijks aan dat ik de Justy nooit meer weg mag doen.”

Helemaal gechoqueerd

"De sfeer op het event was fantastisch en voordat de jury langskwam, hebben mijn vriendin en ik nog druk staan poetsen, onder het toeziend oog van een heleboel influencers en hun camera’s. En toen vielen we nog in de prijzen ook! Ik was helemaal gechoqueerd. Maar ik begreep ook wel dat het verhaal achter de auto belangrijker is dan de staat van de auto zelf. ­Volgens mij hebben mijn jonge leeftijd en mijn belofte aan de jury dat ik de auto nooit meer zou wegdoen, de doorslag gegeven. In het juryrapport stond vermeld dat mensen zoals ik de toekomst waren van de hobby van alle deelnemers."

Daihatsu Applause als winnaar

"De winnaar was trouwens een Daihatsu Applause uit 1991, tweede was een Austin Metro en mijn Justy werd derde. Toen ik terugliep naar de auto, stroomden de tranen van blijdschap over mijn wangen. Alle bloed, zweet en tranen bleken de moeite waard te zijn geweest. Al kreeg je als winnaar van de derde prijs niet eens een tastbare trofee. Die heb ik later zelf via internet moeten bestellen, haha. Dat ding herinnert me er dagelijks aan dat ik de Justy nooit meer weg mag doen.”

Wil jij ook met je youngtimer of neoklassieker in ons gedrukte magazine Auto Review en op de site? Meld je aan via het contactformulier 'Vraag aan de redactie'.