1985: jaar van de laatste echte Alfa, de boter-Fiat en een supersedan van BMW

1: Alfa Romeo 75

Liefhebbers van Alfa Romeo zijn het unaniem eens: de 75 is de laatste échte Alfa. Ook wie weinig opheeft met het merk moet toegeven dat het hierna alleen maar bergafwaarts is gegaan, op enkele sportwagens na, zoals de fantastische 4C. De 75 was de laatste auto die Alfa zelf heeft ontwikkeld, een volbloed Alfa Romeo. Een jaar na de onthulling werd het merk opgeslokt door Fiat.

De 75 had uiteraard achterwielaandrijving met de motor voorin en de versnellingsbak en de koppeling achterin (transaxle). Dat zorgde voor een optimale gewichtsverdeling. De 75 was dan ook een genot om mee te rijden, niet in de laatste plaats vanwege de geweldige benzinemotoren zoals de latere tweeliter met 150 pk en twee bougies per cilinder (twinspark), een trucje dat ook in de racewereld werd toegepast.

Nog lekkerder is de Quadrifoglio Verde met de fameuze 3.0 V6 Busso-motor. De 75 werd opgevolgd door de Alfa 155. De eerder genoemde liefhebbers kregen het gelijk aan hun kant, want de 155 was uitgerust met … voorwielaandrijving.

2: Fiat Croma

Collega Wouter heeft er een gehad: een Fiat Croma van de eerste generatie. Toen 30 jaar oud , maar desondanks elk jaar moeiteloos door de apk. Dat oude Fiats onbetrouwbaar zijn, gaat er bij hem niet in. De naam was voor Nederland niet zo gelukkig gekozen. Croma? Haha, dat is een pakje boter joh! Maar in het Italiaans betekent het 'chroom'. 

Wie door de naam heen prikte, kreeg een heel ruime en comfortabele zakenauto die in het weekend uitstekend voor gezinsauto kon doorgaan. Leukste motor? Zonder twijfel de 2.5 V6 die bij Alfa Romeo vandaan kwam. Dat er op het 'checkpanel' naast het instrumentarium af en toe een waarschuwingslampje oplichtte, kon je meestal negeren. Dat was de charme van een Italiaanse auto.

De Croma was een van de eerste voorbeelden van een vergaande samenwerking in autoland. De Alfa Romeo 164, Lancia Thema en Saab 9000 stonden op hetzelfde Tipo 4-platform. In tegenstelling tot de Croma zijn dat echte liefhebbersauto's geworden. 

3: BMW M5

Wie heel goed keek, zag dat er iets bijzonders was met de eerste BMW M5 (E28), maar de leek had geen idee. Een echte wolf in schaapskleren. Onder de motorkap van de eerste M5 lag de 3,5-liter zescilinder benzinemotor uit de spectaculaire M1, hetzij aangepast. Met een vermogen van 286 pk, een topsnelheid van 245 km/h en een sprintje van 0 naar 100 km/h in krap 6 seconden creëerde BMW een heel nieuw marktsegment, dat van de powersedan.

Mercedes volgde pas later met de 500 E. De M5 had een handgeschakelde vijfbak en natuurlijk achterwielaandrijving. Op de carrosserie werd bespaard, want als je niet beter wist, dacht je een 518i te zien. Maar dat was juist de aantrekkingskracht van de M5. De modelaanduiding in de grille, de subtiele spoiler op het kofferdeksel en de dubbele uitlaat waren de enige uitspattingen waaraan je de snelste 5-serie kon herkennen. Fun fact: de M5 beleefde zijn werelddebuut op de AutoRAI van 1985.