Zo werd deze Japans-Italiaanse liefdesbaby een grote flop

De vrouw heeft een prachtfiguur, volle lippen, volle boezem en een verleidelijke oogopslag. Het argument waarmee de professor haar uiteindelijk overtuigt, is dat zij samen fantastische kinderen zullen krijgen; superintelligent zoals hun vader en knap als hun moeder! En inderdaad, ze krijgen maar liefst zeven kinderen!

Maar de oerlelijke professor was echter iets minder slim dan hij zelf dacht, want hun kinderen bleken later alle zeven zo dom als hun moeder en zo lelijk als hun vader. Iets soortgelijks overkwam ook Alfa Romeo dat in de jaren 80 met Nissan voor het altaar stond.

Het laatste autonieuws en interessante reportages als deze, Auto Review heeft het allemaal! Schrijf je in voor onze gratis nieuwsbrief!

Tip!

Viaplay jaarabonnement is terug: met gratis F1 TV Pro inbegrepen

Bespaar nu tijdelijk tot 60 euro per jaar!

Bekijk actie

Opkomst van Japanse automerken

We gaan even terug naar het jaar 1980. De Japanse automerken hebben in Amerika en Europa behoorlijke klappen uitgedeeld aan de lokale automobielindustrie. Japanse auto’s blijken kwalitatief superieur, zijn rijkelijk voorzien van standaard accessoires, uiterst betrouwbaar en onderhoudsarm, en worden aangeboden tegen lagere prijzen dan hun Europese of Amerikaanse concurrenten. De Europese auto-industrie klaagt steen en been en jammert dat het een lieve lust is. 

Japan is de vijand die moet worden bestreden met hoge importheffingen. En zo geschiedt. Maar eigenlijk hebben de Europeanen en Amerikanen alles aan zichzelf te wijten. Investeringen, innovaties en kwaliteitsverbeteringen bleven veel te lang achterwege. Het was bovendien de glorietijd van de vakbonden; in sommige landen werd er meer gestaakt dan gewerkt. Dat resulteerde in legendarisch slechte auto’s van bijvoorbeeld British Leyland. Alfa Romeo was inmiddels in handen van de Italiaanse overheid en dat is sowieso een garantie voor malheur. De Italiaanse overheid gebruikt Alfa Romeo vooral als een werkgelegenheids-vehikel om het arme zuiden economisch wat op te krikken.

Een onverwachte samenwerking

In het zuidelijk gelegen Campanië in de buurt van Napels werd daarom een grote fabriek gebouwd voor de Alfasud. Nu weet u waar de naam Alfasud vandaan komt. Het wordt overigens geen succes. De Zuid-Italiaanse arbeiders waren niet goed opgeleid, de productiviteit was laag, de bouwkwaliteit erbarmelijk. Je kon ze maar het beste in het bruin bestellen, dat camoufleerde de al razendsnel zichtbare roest nog een tijdje. 

Op elke Alfasud moet 500 euro worden toegelegd. Alfa Romeo werd langzamerhand zelfs voor de Italiaanse overheid een onbetaalbaar speeltje. En dan verschijnt de vijand ten tonele in de vorm van het merk Nissan. De Japanners zoeken een Europese partner om de importheffingen te kunnen omzeilen. En is er een mooiere combinatie denkbaar? Italiaanse raffinement in styling en motorenbouw gekoppeld aan de kwaliteit, efficiëntie en betrouwbaarheid van een Japanse autobouwer!

In 1980 gaat Alfa Romeo een joint venture aan met Nissan. Een gezamenlijke onderneming wordt opgericht. De Alfa Romeo Nissan Autoveicoli, afgekort, je voelt hem al aankomen: ARNA. Beide merken krijgen 50 procent van de aandelen. Er wordt een nieuwe fabriek gebouwd, wederom in Zuid-Italië, en op papier wordt een automodel uit de hoge hoed getoverd dat wordt samengesteld uit bestaande componenten.

Nieuw instapmodel

En nu doet het mopje waarmee dit artikel begon weer opgeld. In plaats van de styling van het gezamenlijke automodel over te laten aan de van nature getalenteerde Italianen en de basis bouwtechnieken aan de veel efficiëntere Japanners, doen ze het precies andersom. De kale koetswerken van de oersaaie Nissan Cherry worden naar Zuid-Italië verscheept en daar wordt de auto voorzien van de boxermotor uit de Alfasud. Er wordt dus gebruik gemaakt van een 1.186 cc grote en 63 pk sterke boxermotor die uit 1971 stamt! Ook de transmissie en de voorwielophanging zijn verouderd. Maar erger nog; de hele afwerking komt in handen van de daarin niet bijster bedreven Italianen.

De uiteindelijke bouwkwaliteit is net zo beroerd als de auto’s uit de nabijgelegen Alfasud-fabriek. Daar komt op dat moment in 1983 de eerste nieuwe Alfa's 33 van de band rollen. Alfa Romeo plaatst de Arna onder deze 33. De Alfa Romeo Arna is dus het nieuwe instapmodel met het reclamemotto E subito sei Alfistà ('En onmiddellijk ben je Alfist'). Hoe bedenk je het?!

Nissan verkoopt de Arna ook zelf onder de naam Nissan Cherry Europe in onder meer Engeland en Spanje, en als Nissan Pulsar Milano X1 in het thuisland. Daar schrokken de Japanse klanten zich een ongeluk van de oude achterhaalde techniek en de slordige afwerking.

Origineel Nederlands

De Arna is vooral qua uiterlijk zo’n belediging van de goede naam en faam van het merk Alfa Romeo dat een aantal importeurs gewoonweg weigeren de auto te importeren. Zo ook de Nederlandse importeur. Hulde! De Tilburgse Alfa Romeo-dealer Wouters haalt nog een paar Arna’s naar ons land maar dat is het dan ook wel. Maar wat schetste mijn verbazing toen mijn oog viel op een advertentie van Autobedrijf van Kooten uit Veenendaal! Jawel, zij hebben een origineel Nederlandse Alfa Romeo Arna staan! Daar wil ik heen!

In de showroom staat een oude Fiat 1100 uit 1953, een recente Alfa Stelvio, een klassiekere Spider en zelfs een Alfa 75. En een lichtgroene (natuurlijk) Alfa Romeo Arna. Een dertien in een dozijn auto uit de jaren 80 waar slechts een enkele goed ingelezen autoliefhebber zich voor om zal draaien.

Gert van Kooten: “Deze auto heeft altijd een Nederlands kenteken gehad. Het is één van de vier of vijf Arna’s die Alfa Romeo-dealer Wouters zelf hierheen heeft gehaald. Sinds mijn vader in 1958 dit bedrijf oprichtte, hebben wij altijd veel Alfa’s in onderhoud gehad. Maar ook wel Nissan Cherry’s. Maar dan met een gewoon lijnmotortje. Ik was toen als Alfist al benieuwd naar het verschil met de Alfa-versie met de boxermotor. En op een gegeven moment werd er mij eentje aangeboden. De Arna was van een ouder echtpaar dat twee Alfa’s had; de andere was een GTV Bertone. De man vond kennelijk zijn eigen GTV iets te eigenzinnig om uit te lenen. De Arna leek hem bij aanschaf een makkelijk handelbare Alfa waar ook zijn vrouw en dochter mee konden rijden. Toen het echtpaar te oud werd om nog zelfstandig te rijden, hebben ze beide auto’s aan mij verkocht."

Boxermotor en burgerlijk dashboard

"Dit is een leuke versie van de Arna, namelijk de L", vervolgt Gert. "Die is best rap. Het is de versie met de twee dubbele carburateurs die 92 pk haalt uit 1200 cc. En het zwaartepunt ligt wat lager door de boxermotor. Hij ligt dan ook beter op de weg dan een volledig in Japan gebouwde Nissan Cherry. Nu komt de koets van deze Arna ook uit Japan en dat merk je aan bijvoorbeeld het hang- en sluitwerk, dat is net wat beter dan van de gemiddelde Alfa uit die tijd. We hebben de auto net voorzien van een nieuwe koppeling en distributie. Kleppen gesteld en alles. Daar kwam onze inmiddels gepensioneerde hoofdmonteur speciaal voor terug. Die generatie kent dit soort wagens nog als hun broekzak. Wil je een blokje rijden? Niet te kort hoor, want de motor moet wel warm zijn voordat het echt leuk wordt. Wat dat betreft is het een echte Alfa.” Dat laat ik me geen twee keer zeggen natuurlijk.

Het interieur van de Arna is typerend voor de ziel van de auto. Het prachtig ontworpen Italiaanse sportstuurtje staat opzichtig potsierlijk te wezen tegen de achtergrond van het dodelijk saaie, burgerlijke Japanse dashboard. Het contactslot zit links van de stuurkolom. Typerend voor de Alfa’s uit die tijd. Bij de Nissan-versie zit ie rechts. Als ik de auto start hoor ik het kenmerkende geluid van de Alfa boxermotor. En net zoals het sportstuurtje een soort vlag op een modderschuit is, ontstaat er een schizofreen conflict tussen de waarnemingen van je ogen en die van je oren. Het sportieve en enigszins uitdagende geluid past totaal niet bij het niet-avontuurlijke interieur van de auto.

Het duurt even voordat de Arna op temperatuur is, maar als het eenmaal zover is, wordt de motor meteen een stuk levendiger en soepeler. Precies zoals Gert al voorspelde. De motor vraagt, ondanks zijn bescheiden vermogen, om een wat sportieve rijstijl. Net wat langer doortrekken in de versnellingen bijvoorbeeld; je hoort het motortje genieten. Ga je van het gas af dan duikt de auto iets naar voren, klaar om hard een bocht in te gaan of een verse dot gas te ontvangen. Tegelijkertijd ademt het interieur het adagium; doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg!

Genderdysforie

Dit is een auto met genderdysforie. Deze auto wil uit de kast komen. Deze auto is geboren als een dodelijke verlegen Japans burgermeisje maar identificeert zich als een Italiaanse puber met een vetkuif die ietwat overmoedig zijn overhemd open heeft geknoopt tot aan zijn navel.

Deze Arna wordt hopelijk binnenkort opgenomen in een mooie Alfa Romeo-verzameling. Het is namelijk een vermakelijke rariteit in de roemruchte historie van het merk. Deze Alfa is eigenlijk geen echte Alfa Romeo. Hij had misschien beter nooit gemaakt kunnen worden. Maar nu hij er eenmaal is, hoort dit half-Japanse familielid erbij als een Alfa Romeo met een opmerkelijk verhaal.

Lees ook Je raadt nooit hoeveel Corvettes André in zijn werkplaats heeft staan