Volkswagen Scirocco staat al 50 jaar in de schaduw van de Golf
In 1974 begon de zegetocht van de Volkswagen Golf. Zijn introductie werd in datzelfde jaar echter voorafgegaan door een model dat vele malen mooier, maar ook iets minder praktisch was: de Scirocco. Bavo Galama legt uit.
Veel mensen denken dat de Scirocco een sportieve variatie was op basis van de Volkswagen Golf. De waarheid ligt een tikkeltje anders. De ontwikkeling van de Scirocco begon al in 1971, omdat Volkswagen een antwoord zocht op de uitermate succesvolle Ford Capri. Dat was weer een Europese variant van de Amerikaanse Ford Mustang, die een cultwagen was geworden voor alles wat jong, fris en fruitig was in de Verenigde Staten. Concurrent Opel deed ook al mee met de Opel GT en de eerste Manta.
Volkswagen had twee uitdagingen
Volkswagen-modellen staken daar suf en burgerlijk bij af. Naast de Kever was er Type 3 (de 1500/1600), een auto voor saaie boekhouders, en de K70 die eigenlijk een NSU had moeten zijn. En ja, dan had je de Karmann Ghia nog. Ooit de onbetwiste beauty queen van de VW-showroom, maar nu bejaard en over de datum.
Welke verzekering je ook kiest, met Univé ga je binnen 10 minuten voordelig en goed verzekerd de weg op.
Volkswagen had rond 1970 dus twee grote uitdagingen. Ten eerste de opvolging van de Volkswagen Kever en ten tweede de modernisering van het modellengamma. Het concern stond klappertandend voor deze enorme opgave, maar slaagde met glans. De Golf bleek een meer dan waardige opvolger voor de Kever en vulde de showroom naast andere succesnummers als de Passat, de Polo en de Transporter, maar ook met de nieuwe beauty queen met de interne naam Type 53.
Scirocco was proefballon voor de Golf
Die auto kennen wij als Scirocco en was eigenlijk een proefballonnetje voor de Golf. De reacties van pers en publiek konden zo alvast geanalyseerd worden en de eerste kinderziektes van de gedeelde motoren en het onderstel konden worden opgespoord en verholpen.
Anders dan zijn directe concurrenten, had de Scirocco voorwielaandrijving en een dwarsgeplaatste motor. Maar qua uiterlijk vertoonden ze wel gelijkenissen. De lange voorkant en korte achterkant waren afgekeken van het succesvolle concept van Lee Iacocca’s Mustang.
Persoonlijk vind ik de Scirocco, maar dan wel alleen de door Giorgetto Giugiaro ontworpen Type 1, een van de weinige echt mooie Volkswagens. De Karmann Ghia was ook prachtig, maar wel een notoire ‘underperformer’. Een Porsche look-a-like met een solexmotortje. De Kever bezit als klassieker een zekere schoonheid, maar is in al zijn verschijningen altijd een soort ‘mooi van lelijkheid’ geweest.
Scirocco werd Corrado
Ook de Golf werd dit jaar 50, maar die heeft mij nooit kunnen bekoren. Vanbuiten en vanbinnen niet. Het dashboard is dermate slaapverwekkend dat de verkeersveiligheid daarmee enigszins in het gedrang komt.
De Scirocco kreeg (helaas) hetzelfde dashboard, maar dan wat opgeleukt met een sportstuurtje en een middenconsole met twee extra klokjes. De versies met de rechthoekige lampen zijn niet lang zo mooi als de wat duurdere varianten met de dubbele ronde koplampen. Die maken de mooie verschijning helemaal af.
In 1981 werd de tweede generatie geïntroduceerd. Ook deze werd getekend door Giugiaro, maar had iets meer de designtaal van Audi en was voorzien van een grote en handige, maar ook behoorlijk lelijke achterklep.
In 1988 moest er een derde generatie Scirocco op de markt komen die qua prijs bereikbaarder zou moeten worden voor veel mensen. Maar de ontwikkelingskosten liepen enorm uit de hand. En dus besloot Volkswagen de auto onder een andere naam juist hoger in de markt te zetten. Dat werd de Corrado.
Toch zou er veel later alsnog een derde Scirocco komen. In 2008 verscheen een auto op het toneel die het best kan worden omschreven als een Golf met enorm brede heupen. Het werd niet bepaald een succes. In 2012 stopte Volkswagen alweer met de levering in Nederland.
Type 2 in de meerderheid
De Scirocco is interessant in al zijn verschijningsvormen. Daar moeten in ons land wel een hoop liefhebbers voor zijn, dat kan niet anders, dacht ik. Speurend op internet ontdekte ik echter maar één liefhebbersclub: de Scirocco en Corrado Club Noord Nederland. Die vieren het vijftigjarig bestaan van de Scirocco met een clubweekend in Borculo, dus togen we naar de Achterhoek, het land van Normaal.
Wanneer ik over het kampeerterrein loop, vallen mij twee dingen meteen op. Ik zie buitengewoon veel Duitse kentekenplaten en de Scirocco Type 2 is veruit in de meerderheid. Ik had bij een liefhebbersclub juist een overdaad aan de in mijn ogen veel mooiere Type 1 verwacht. Het bestuur van de Scirocco club bestaat uit twee vrouwen en een man. Zij hebben er wel een verklaring voor.
Frank Paalman: “De eerste Scirocco’s roesten sneller, vooral rondom de wielkasten. Type 2 is praktischer, vanwege de grote achterklep. Nederland is voornamelijk een Type-2 land. Vroeger waren er in het Duitse plaatsje Hohenroda grote bijeenkomsten van Scirocco-liefhebbers uit allerlei landen. Dat hield op, maar wij hebben het met een aantal vrienden weer nieuw leven ingeblazen. Daar hebben we dit jaar ook het 50 jarig bestaan gevierd. Bij de talloze Duitse clubs zie je veel meer Type 1-exemplaren.”
Renate Paalman: “De Scirocco is eigenlijk een beetje een vrouwenauto. Ik zag er ooit een staan en dacht: die moet ik hebben. Mijn voorliefde voor de auto was kennelijk aanstekelijk, want Frank ging er al snel in mee. Dat er twee vrouwen in het driekoppige bestuur zitten, zegt misschien ook wel wat.”
Jacolien Scholten: “Zo is het bij ons thuis ook gegaan. Ik had als eerste een Scirocco en heb mijn man Peter met het virus besmet. Hij is heel handig en knapt ze zelf op. Nu hebben we een nieuw huis laten bouwen, met een schuur erbij speciaal voor de auto’s. Wij hebben twee Types 1 en twee Types 2, waaronder een de Scirocco White Cat, die niet in Nederland werd geleverd. We hadden ook nog een Type 3, maar persoonlijk vond ik dat helemaal niks. De kinderen waren er dol op, maar ik heb hem weggedaan.”
Renate: “De derde generatie had heel wat mankementen, op de 2-liter versie na. Bij de club is Type 3 wat minder populair. Nou is de club niet zo groot hoor. We hebben maar 18 tot 20 leden.” Frank Paalman: “De vriendengroep eromheen is echter veel en veel groter. Daarom zie je hier dit weekend ook zo veel Duitsers. Is er ergens een Treffen of een ander evenement, dan komt iedereen, of je nu lid bent of niet.”
‘Zo’n folder kun je ook zelf maken!’
Het bestuur roept een zekere Rob Bakker erbij, die hier op de camping staat. Hij haalde in 1998 een bijzondere Scirocco uit Duitsland voor het luttele bedrag van 300 euro. Rob Bakker: ”Samen met mijn vader sleutelde ik al aan auto’s, eigenlijk vooral voor de autocross. En in Duitsland vond ik een Scirocco Type 2 in de zeldzame Tropic-uitvoering. Die werd slechts geleverd in twee kleuren. Ik heb de lichtblauwe. Ze hebben een heel opvallende en speciale bekleding: beige met witte stroken en daar dan een dunne zwarte strook dwars eroverheen. Veel mensen geloven niet dat het een officiële versie was. Dan laat ik ze een originele folder zien van de Tropic en dan nóg zeggen ze: ‘Ja, zo’n folder kun je ook zelf maken!’”
Renate Paalman: “Rob is geen lid, maar hoort gewoon bij de groep. Zo gaat dat hier. Nu geloof ik ook dat jongere mensen niet meer zo snel lid worden van zo’n liefhebbersclub. Dat vinden ze misschien te veel verplichtingen geven. Er waren ooit meer Scirocco-clubs in Nederland, nu zijn we de enige nog. En bezitters van Type 3 vinden hun auto misschien niet klassiek genoeg.”
Pek en veren
Ik vraag aan het viertal hoe het nu zit met die Corrado, want officieel heten ze de Scirocco & Corrado Club Noord Nederland. Rob Bakker: “Ik vind het een prachtwagen. Destijds koos ik voor een Scirocco omdat ik iets anders wilde, iets bijzonders. Een Golf of een BMW heeft iedereen al. En ik denk dat dit voor iedereen in en om de club geldt. Onze auto’s, en wijzelf misschien ook wel, zijn toch een soort van buitenbeentjes binnen de wereld van Volkswagen-clubs. En binnen onze groep van vrienden en liefhebbers vormen de Corrado’s weer een aparte groep buitenbeentjes. Zo moet je het zien, denk ik.”
Rob en Frank laten trots de tattoos zien die hun liefde voor het model vertegenwoordigen. Ik loop nog een rondje over het campingterrein en ontmoet allemaal aardige en bevlogen liefhebbers van de Scirocco. De een heeft van zijn auto een soort mini-Ferrari auto gemaakt, een ander maakte er met doodskoppen een spookhuisversie van, weer een ander houdt hem honderd procent origineel. Maar allemaal zijn ze dol op het model. Zeg hier niet hardop dat een Scirocco een platgeslagen Golf is. Dan wordt je met pek en veren Borculo uitgewerkt.
Tekst en foto's: Bavo Galama.
Bij Univé geniet je van een gunstige premie en uitstekende service bij ongeval of pech.
