Jan over zijn roadster: "Deze Renault is bijna net zo snel als een Ferrari!"
Jans cabrioliefde ontlook in 1964, toen hij als klein jochie voor het eerst een Ford Mustang Convertible zag. Tegenwoordig rijdt Jan wel Ford, maar z’n ware troetelkind is een Renault Wind Gordini.
Tjonge, verliefd geweest op een macho Amerikaan met rochelende V8 en dan na zestig jaar ‘in bed belanden’ met een Renault Wind. Niks ten nadele van de kleine Fransman, maar dit is geen auto die je associeert wilde barbecuefeesten, bebaarde houthakkers en halfrauwe biefstukken.
En dan gaven Jan van Dalen en zijn vrouw Carla hun roadster ook nog de koosnaam ‘Dinky Toy’. Vertel eens Jan, hoe is het zover gekomen? “Sowieso heb ik twee linkerhanden. En als je daar de Nederlandse benzineprijzen bij optelt, is een klassieke Ford Mustang niet de ideale hobbyauto voor mij."
Ben je dol op youngtimer- en klasiekerverhalen? Bestel de special!
Rij de vernieuwde Golf nu ook als plug-in hybride met 142 km* elektrisch bereik.
En dat voor een vriendenprijs!
"Het heeft wel even geduurd voordat Carla en ik onze eerste open auto kochten. Vroeger reden we jarenlang doodgewone Fiats. En niet omdat ze zo goed bevielen. Sterker nog, van de splinternieuwe Ritmo die we ooit kochten, braken spontaan onderdelen af. Bij ons in de familie kreeg-ie daarom algauw de bijnaam ‘Rotmo’. Maar ach, de dealer zat om de hoek.”
Nissan 100 NX en Volvo C70
“Onze belangstelling voor cabriorijden werd getriggerd toen we tijdens een vakantie in de Verenigde Staten heel veel open auto’s zagen rijden. Dat wilden we zelf ook weleens proberen en zodoende huurden we voor een volgende vakantie in Duitsland een Opel Astra Cabrio. We waren meteen om en kochten onze eerste open auto: een Nissan 100NX.
Geen echte cabrio, maar door het T-roof kon je wel met je haar in de wind zitten - toen nog wel … Het was trouwens eigenlijk Carla’s auto. Mijn eerste eigen cabrio werd jaren later een Volvo C70 D5 met metalen vouwdak. Maar met mijn naderende pensioen in 2017 werd de wegenbelasting voor die dikke diesel een beetje te gek. Daarom gingen we op zoek naar iets anders. Maar dat het een cabrio zou worden, stond wel vast.”
Ruime roadster gezocht
“Vanwege de kosten zochten we een lichte, compacte cabrio, maar dan wel eentje met een fatsoenlijke bagageruimte. Want ons plan was om ook met de cabrio regelmatig op vakantie te gaan en dan wil je graag meer meenemen dan één schone onderbroek en een tandenborstel.”
Het Tilburgse stel bekeek onder meer een Fiat 500C, een Mini Cabriolet en een Mazda MX-5, maar geen daarvan voldeed aan de kofferbakeisen. Ineens herinnerde Carla zich de Renault Wind weer, die zij en Jan jaren eerder op de AutoRAI hadden gezien. Jan: “Toen had ze al gezegd: ‘die wil ik’. Maar daarna waren we ‘m een beetje vergeten. Na mijn pensioen leek het wel een serieuze optie, vooral vanwege zijn bagageruimte van 360 liter. Daar passen makkelijk wel twéé schone onderbroeken in!”
Wind bijna net zo snel als een Ferrari
Dat Renault zo’n grote kofferbak in dit compacte cabriootje heeft weten te creëren, is te danken aan de dakconstructie. Die is even simpel als geniaal. Alleen moeten de credits daarvoor eigenlijk naar Ferrari en Pininfarina, waarvan Renault het idee kocht. Want al in 2005 had de Ferrari Superamerica een vergelijkbaar concept. Met één druk op de knop laat je de compacte metalen dakplaat van de Wind binnen 12 seconden 180 graden kantelen en dan tussen de twee helften van het kofferdeksel verdwijnen.
“Het Renault-dak is zelfs slimmer dan dat van de Ferrari.”
Renault heeft het zelfs slimmer gedaan dan Ferrari, want bij de Superamerica lag het (glazen) dak met de onderkant omhoog op het kofferdeksel. Tijdens een bui was het dus eigenlijk een regenopvangbak. Dus je moest niet te lang wachten om het dicht te doen … Alleen liet het Ferrari-dak zich net iets sneller open- en dichtklappen: binnen 10 seconden.
Het dakconcept van de Wind is trouwens niet het enige dat hij met de Ferrari Superamerica deelt. Ook de manier waarop de B-stijl overgaat in de achtersteven vertoont overeenkomsten. Maar dan houdt het op. Terwijl de Superamerica een V12 onder de lange voorplecht heeft, moet de Wind het doen met een viercilinder.
Wind met 100 of 133 pk
Jans auto heeft de 100 pk sterke 1.2 TCe, daarnaast is de Fransman geleverd met een atmosferische 1.6, die 133 pk genereert. Dat Renault juist voor deze twee motoren koos, was niet meer dan logisch, want onderhuids is de Wind eigenlijk een Twingo, zij het dan wel met de wijzigingen aan het onderstel die Renault Sport ook bij de Twingo RS had toegepast. Verder is de auto hier en daar verstevigd, maar dat is alleen zichtbaar als je de kofferbak opent. Daar bevinden zich twee torsiestangen ter verbetering van de stijfheid.
Design Renault Wind was een deceptie
Het design dat de Japanner Yas Suzuki voor de in 2010 gepresenteerde Wind bedacht had, viel matig in de smaak. Veel mensen keken met weemoed terug op de Wind Concept uit 2004 (zie verderop in dit magazine). Daarbij was het ietwat plompe productiemodel, met z’n Twingo-frontje en een achtersteven als een vliegdekschip toch een beetje een deceptie …
Hoeveel Renaults Wind gemaakt?
Ook het plastic interieur stak schril af bij het fraaie beige leer van het studiemodel. Dat Renault bij de Wind meer prioriteit had gegeven aan gebruiksgemak dan aan een sexy uiterlijk, bleek een vergissing. Tenminste, wanneer we naar het gebrek aan commercieel succes kijken. Gedurende een productieperiode van drie jaar, wist Renault slechts zo’n 12.000 Windjes te slijten en in 2013 trok de Sloveense Renault-fabriek de stekker eruit.
Prijs tweedehands Renault Wind
Helaas voor Renault wist de Wind dus slechts een kleine fanschare voor zich te winnen. Maar als alle liefhebbers net zo enthousiast zijn als Jan en Carla, dan heeft Yas Suzuki toch nog eer van z’n werk. Hebben jullie lang moeten zoeken, Jan? “Helemaal niet. Direct nadat we de knoop hadden doorgehakt dat het een Wind moest worden, ben ik internet gaan afstruinen.
De eerste de beste die gingen bekijken, hebben we gekocht. Voor 7900 euro mochten we hem meenemen, terwijl hij nog maar zes jaar oud was en er iets van 69.000 kilometer op de teller stond. En dan is het ook nog een Gordini, waarvan maar een beperkte oplage is gebouwd. Tegenwoordig liggen de prijzen voor een tweedehands Renault Wind duidelijk hoger"
Problemen Renault Wind
Maar wanneer we Jan na zeven jaar Wind naar zijn ervaringen met de Renault-techniek vragen, antwoordt hij kort en bondig: “Probleemloos. Nee wat zeg ik: pro-bleem-loos.” En denk nu niet dat de Wind met fluwelen handschoentjes wordt aangepakt. Hij staat dan wel in een garagebox, maar hij wordt in de zomer vrijwel dagelijks gebruikt.
“Bij mooi weer is dit echt Carla’s auto, daar laat ze onze nieuwe Ford Puma graag voor staan.” Tijdens een proefrit in de landelijke omgeving van Tilburg laat Jan zien dat-ie het gaspedaal goed weet te vinden. Het kleine turbomotortje maakt van de Wind geen brullend snelheidsmonster, maar door de bescheiden afmetingen en het open dak, compenseert de snelheidsbeleving veel.
Renault Wind TCe chiptuning
Volgens Renault sprint de Wind 1.2 TCe met de originele 100 pk in 10,5 seconden naar de honderd. Omdat Jan de naturel chip van Renaults huismerk heeft laten upgraden naar een Flamin’ hot Dorito van zo’n 125 pk, gaat dat nu vlotter. Maar de Tilburger ontleent vooral meer rijplezier aan het hogere koppel van 195 Nm.
“Dat maakt de 1.2 TCe voor mij ook prettiger dan de atmosferische 1.6. Zeker als je lekker gaat boenderen in de bergen.” Eh ... bergen? Je hebt het toch niet over marktplein De Heuvel in Tilburg Centrum? Jan gaat onverstoorbaar verder: “Nee, er is niks mooiers dan met dit ding de Stelviopas op en af te scheuren! We gaan altijd in het voor- of naseizoen en dan heb je geen last van sukkelende campers of auto’s met caravan. De Wind stuurt eigenlijk net zo strak als onze Puma, en het mooie is dat-ie bijna niet overhelt, zodat je niet snel wagenziek wordt.
“De 1.2 TCe is prettiger dan de 1.6. Zeker als je lekker gaat boenderen in de bergen.”
Dat was in de Alfa 33 1.7 QV die ik ooit had wel anders. Daarmee ging ik een Joegoslavische bergpas op, maar na 48 haarspelden moest ik de auto stilzetten en heb ik een halfuur lang mijn ontbijt een tweede ronde gegeven. Daar heb ik in dit zogenaamde ‘vrouwenautootje’ nooit last van, terwijl ik hem ook weer niet te hard geveerd vind. Het enige jammere is dat er geen tweeliter turbomotor in ligt, maar ja …”
Dromen van de mooiste weg ter wereld
De mooiste route die Jan en Carla ooit reden, was de Großglockner Hochalpenstraße. “Dat is 48 kilometer en 36 bochten lang genieten. Zowel van het sturen als van de manier waarop je in een open auto het berglandschap beleeft, zeker in het voorjaar, wanneer alles in boei staat. Ge-wel-dig! Verder hebben we met de Franse Wind-club een toertocht door de Vogezen gemaakt en ook met de Nederlandse club maken we regelmatig mooie trips. In Nederland, maar we zijn ook naar Luxemburg geweest.
Hoog op mijn verlanglijstje staat de Transfagarasan in Roemenië. Dat schijnt een ontzettend gave pas te zijn.” Klopt helemaal, de mannen van het oude TopGear hebben de 90 kilometer lange route zelfs uitgeroepen tot de mooiste weg ter wereld.
Veel geïmporteerd
Vreemde Wind-verhalen
Behalve lekker toeren en boenderen met de Wind, vindt Jan het ook leuk om mee te kletsen op nationale en internationale Wind-fora. “Vooral het Britse Wind-forum is leuk. Daar vind je bijvoorbeeld ook een Europese kaart die aangeeft waar alle Winds staan geregistreerd, met versie en bouwjaar erbij. Ze schrijven ook fotowedstrijden uit, die ik al diverse keren heb gewonnen.
Een auto als deze maakt zeker veel reacties los? "Klopt, soms heel vreemde: ‘Is dat een elektrische auto?’ of ‘Is dat een nieuw model? Nee? Oh, ik heb er nooit eerder eentje gezien.’ Dan merk je goed dat bijna niemand dit ding kent.”
'Echte nekkendraaier'
Dat is ook niet zo vreemd, als je bedenkt dat er in Nederland nog geen 250 nieuw zijn verkocht. Opmerkelijk genoeg staan er volgens de cijfers van de RDW nu twee keer zoveel op Nederlands kenteken. Volgens Jan komt dat doordat er de laatste jaren een heleboel Winds uit het buitenland zijn gehaald. Blijkbaar vinden veel mensen hem nu leuker dan toen-ie nieuw was.
Jan: “Grappig genoeg krijg ik ook bijna nooit negatieve reacties over het uiterlijk. En dat terwijl de pers destijds weinig lovend was. Als ik demonstreer hoe snel het dak open en dicht gaat en laat zien hoe groot de bagageruimte is, oogst ik altijd een hoop oeh’s en aah’s. Maar ik maak er ook wel een showtje van, hoor. Behalve dat het een ontzettend leuk rijautootje is, zorgt alle bekijks dus ook voor een hoop lol, het is een echte nekkendraaier.”
Fransen dreigen met onthoofding
Over nekken gesproken, om te voorkomen dat die van Jan en zijn eega stijf tochten, heeft Jan een plexiglazen windschermpje aan de rolbeugel laten monteren. “Volgens iemand op een Franse website is dat levensgevaarlijk, omdat het je hoofd eraf zou hakken als je over de kop slaat. Dan heb ik iets van: nou ja, dan maar zorgen dat je het stuur goed vasthoudt, haha.”
“Geen enkele andere auto biedt zoveel lol voor zo weinig geld.”
Een andere verbeteringsmaatregel is het fijnmazige rooster in de ondergrille, bedoeld om de aircocondensor te beschermen. “Die zit op een plek dat-ie veel stenen vangt, en daar kan-ie natuurlijk niet tegen. Onvoorstelbaar dat de fabriek dat zelf niet had bedacht. Om te zorgen dat de auto wat stiller is, heb ik in de kofferruimte dreunplaten aangebracht en ook de portieren zijn flink geïsoleerd. Een aanpassing waar ik soms wel over peins, is de montage van een sportuitlaat van Akrapovic. Leuk voor een wat sportiever geluid, maar het ding is ook hartstikke duur.”
Knipoog naar de Porsche 911 GT3 RS
Wanneer we samen met Jan gaan proefrijden, worden we ook lichtelijk besmet met het Wind-virus. De auto blijkt inderdaad lekker vlot, en doordat hij zo klein is en we open rijden, is een sportief ritje al snel een echte belevenis. De interieurmaterialen zijn simpel, maar het design is vrolijk en vriendelijk en ook in korte bochten houden de tweekleurige leren sportstoeltjes ons stevig beet. De deurlussen lijken ondertussen een knipoog naar de lichtgewicht Porsche 911 GT3 RS.
Renault Wind total loss? Dan meteen een nieuwe!
De achterspoiler van de Wind Gordini is ook een stuk bescheidener, maar de buitenkant is wel opgeleukt met witte racestrepen, witte spiegelkappen en speciale 17-inch wielen. Aan de binnenkant zorgen de gekleurde accenten en een genummerd typeplaatje (116) voor extra onderscheidend vermogen. Heel af en toe droomt Jan nog weleens van een Mustang of een mooie Aston Martin, maar meestal is hij gewoon dolgelukkig met zijn ‘Dinky Toy’.
Maar stel nou, dat-ie total loss wordt gereden, Jan? “Dan zou ik vooral heel hard gaan huilen, maar de volgende dag zou ik meteen weer op zoek gaan naar een andere Renault Wind, want er is geen enkele andere auto die zoveel lol biedt voor zo weinig geld.”?
Wil jij ook met je youngtimer in Auto Review-magazine en op de website? Meld je aan via 'Vraag aan de redactie'.
Welke verzekering je ook kiest, met Univé ga je binnen 10 minuten voordelig en goed verzekerd de weg op.