Deze Citroën ziet meer water dan asfalt
In Coevorden is al een dikke tien jaar iedere zomer iets bijzonders aan de hand. En dat bijzondere zit ‘m niet in de uitstalling van de allerduurste en meest exclusieve klassieke auto’s. Nee, het zijn voornamelijk doorsnee klassiekers die er te zien zijn. Alleen het zijn er wel driehonderd!
Ik wandel vanaf het station het centrum in van het oude vestingstadje. Ook hier is het winkelgebied in het stadshart tot voetgangersgebied verklaard. Maar niet vandaag. Nu staan er allemaal oldtimers schuin voor de winkelpuien geparkeerd en koesteren ze zich in de bewondering van het winkelend publiek. Niet zelden zitten de eigenaren ernaast op klapstoeltjes, voorzien van een grote thermosfles koffie of een koelbox koude biertjes. Een gesprekje aanknopen met de eigenaar kost geen enkele moeite, want daar zitten ze voor. Niets is leuker dan een beetje vrijblijvend ouwehoeren over oude auto’s.
Bijzondere race-uitvoering
De klassiekers die in de winkelstraten, en vooral de grote aantallen die op het marktplein staan geparkeerd, zijn voornamelijk auto’s uit de jaren zestig en zeventig. Mijn favoriete tijdperk wat oude automobielen betreft en niet toevallig ook het tijdperk waarin ik als kind het autoliefhebbersvirus opliep. De eerste auto’s waar ik langs loop zijn leuk, maar niet superbijzonder. Een rode Ford Escort, een blauwe Volkswagen Kever, een groene Saab. Maar allengs wordt het interessanter. Voor een parfumzaak staat een mooie Renault 8 Gordini uit 1966. Uiteraard in het kenmerkende lichtblauw. Ik heb het altijd een merkwaardige auto gevonden. Indertijd was de Renault 8 een saaie auto voor bejaarden. Waarom zou je daar een race-uitvoering van maken? Maar desalniettemin leuk om te zien.
De BYD SEAL U DM-i levert comfort en efficiëntie, met een actieradius van 1.080 km.
Rijd deze plug-in hybrid al vanaf €39.490,-
NSU
Op de markt aangekomen, zie ik dat de merken in groepjes bij elkaar zijn gezet. De NSU-club lijkt Coevorden in haar jaarlijkse evenementenlijst te hebben opgenomen, want daar zie ik er nogal wat van. Ooit was NSU een ‘household-name’, nu denken mijn kinderen dat het een onderafdeling van de Nederlandse Spoorwegen betreft. Ik zie verschillende 1200’s, enkele Prinzjes 4, zelfs een krentenbol-achtige Prinz III uit 1961, en een knalgele Ro 80. Maar om de hoek staat de mooiste; een NSU Spider 56 uit 1961. Een vertederend voorbeeld van een arme-mensen-cabrio. ‘Ik wil graag een Côte d’Azur-lifestyle, maar ik kan het niet betalen’. Waarom dit cabriootje niet bij zijn clubgenootjes op het marktplein mag staan, is mij een raadsel. Misschien heeft de eigenaar de contributie niet betaald dit jaar?
Goed zoeken naar oude klassiekers
Echt oude klassiekers staan er ook wel, al moet je die goed zoeken. Ik ontdek een Austin Seven uit 1936, een Rolls Royce met wel 50 pk uit 1923, een driewielige Morgan Aero uit 1926 en een T-Ford Open Tourer uit hetzelfde jaar. Dat de eigenaren dicht bij hun voertuig blijven, is niet zo verwonderlijk met al die opgewonden rondrennende jongetjes, fotograferende vaders en moeders met kinderwagens. Over moeders gesproken: daar zie ik de onvervulde droomauto van mijn moeder, de Fiat 850 Coupé. Mocht niet van mijn gierige vader. Ik ontwaar ook een gewone 850 met ambitie. Hij trekt een aanhanger! Daarop staat een klassieke Zündapp-bromfiets. Maar écht mooi is natuurlijk de groene Aston Martin DB II uit 1952.
Citroën te water
Ik loop naar het grachtje achter de markt. Daar is een Citroën te water geraakt, lijkt het. Maar dat is schijn. Het is een amfibie-uitvoering van een Citroën CX. Bezoekers mogen mee voor een vaartochtje als ze willen. Ik ging ervan uit dat deze CX, voorzien van een voor- en achterdek en een dikke buitenboordmotor, nog slechts zou bestaan uit de bovenkant van de carrosserie die op een praam is gelast. Maar dat blijkt totaal anders.
Eigenaar Erik-Jan Elmers vertelt: "Hij rijdt ook gewoon, hè. Op de weg ja! Ik ga normaal bij Deventer het water in en dan rijd ik over de A50 weer terug. Ik heb een geldige APK hoor. Nee, mijn CX moet kunnen rijden én varen. Anders is deze auto mij niet speciaal genoeg. Als kind speelde ik al met brommertjes en fietsjes, en later ging ik auto’s opknappen. Op den duur werd dat een beetje saai. Toen dacht ik: waarom bouw ik niet een varende auto? Het leek zo eenvoudig. Je neemt een auto en je hoeft alleen maar alle gaatjes dicht te maken. En aldus geschiedde."
Toch bleek het idee nog wat haken en ogen te hebben: "Ik wist niet of het mocht van de RDW en de politie. Het moeilijkste is om de motorruimte dicht te krijgen. Je hebt al die doorvoeringen van leidingen. Eerst ging ik aan de gang met allerlei hoezen, maar ook met spuitzakken voor slagroom. Die werken nog het beste. De CX heeft een subframe over de hele lengte en dat moet ook allemaal dicht. Je blijft wel eindeloos aan het kitten en dichtsmeren. Maar ik doe het met liefde. Ik heb deze auto tenslotte dertig jaar en daarvan vaart hij al twintig jaar."
Scroll naar beneden voor meer foto's
