4 Kever-eigenaren over hun liefde voor de beroemdste Volkswagen ooit

De clubvlaggen wapperen tegen een dreigende donkere achtergrond op camping Portlander, diep in het Overijsselse achterland. Het weer zit niet echt mee. KCN-Regioleider Richard Verolme (63): “Als het wat zonniger was geweest, waren er nu veel meer bezoekers. Een aantal leden komt het Kevers Kiek’n-weekend altijd gezellig kamperen, maar veel leden uit de buurt komen alleen maar overdag kletsen en elkaars auto’s bewonderen."

Tip

Autoverzekering met scherpe premie

Een scherpe premie, afgestemd op wat jij verzekert. Verzeker je auto via Rabobank.

Meer informatie

Als ik vraag welke Kever Richard zelf bezit, moet hij het antwoord schuldig blijven.

“Mijn moeder reed een Kever en toen ik uit dienst kwam heb ik er ook eentje gekocht. Wat mij aantrok, en nog steeds aantrekt, is dat de auto een herkenbare vorm heeft. Kevers zijn onverwoestbaar en starten altijd. Ideale auto’s zijn het. Mijn laatste Kever was er een uit 1966. Die was net gespoten en toen heeft-ie bij iemand even op een terrein gestaan. Vandalen hebben die auto met stenen bekogeld, daar was niks meer van over. Vervolgens heb ik de boel op een aanhanger geladen en weggedaan.”

Met trapauto

Ik sta even te kijken bij een mooie zwartbeige two-tone kever met op de speciale keverimperial een trapautokopie in dezelfde kleurstelling. Eigenaar Jeroen Meijerink legt uit: “Ik heb deze Kever 21 jaar geleden gekocht. Toen was ik 19 jaar. Maar dat was niet mijn eerste. Die kreeg ik al toen ik 16 was. Ik had nog geen rijbewijs, maar wel al een Kever. Dit is een 97’er uit Mexico. Eerst was-ie gewoon zwart, maar ik wilde iets hebben wat een ander niet had. Dus ik heb hem two-tone gemaakt, verlaagd en de motor opgekieteld tot 73 pk. Achterin luxaflex en overal wat leuke dingetjes erop en eraan. En dan in het weekend of op evenementen mee rijden. Prachtig toch?”

Witte kanten doekjes

Even verderop staat een helblauwe 1200 met witte kanten doekjes om de bumper en spiegel, alsof er onlangs nog een bruiloft mee gereden is. En warempel, dat blijkt ook zo te zijn.

Jordi Wessels: “Ik ben 25 jaar. Mijn Kever uit 1976 is bijna twee keer zo oud als ik. De liefde voor de Kever is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader heeft Kevers opgeknapt en gerestaureerd en daar ook best veel prijzen mee gewonnen. Maar toen mijn broer en ik geboren werden, heeft-ie alles weggedaan. Maar nu heb ik er weer eentje gekocht. Mijn vader is natuurlijk wel mee geweest om te kijken en te keuren."

"Deze auto is heel lang in de familie van de verkoper geweest. Ze zijn er heel zuinig op geweest, dat kun je wel zien. Maar de auto stond daar in de weg en de eigenaar wilde alleen maar aan een echte liefhebber verkopen. Op één voorwaarde: dat hij een aantal maanden na de verkoop in deze auto mocht trouwen. En dat is gisteren gebeurd. Vandaar dat ik die kanten versiering even heb laten zitten. Vanwege het verhaal.”

Uit Zweden

In een hoekje van de camping staat een zwarte Kever, met een Scandinavische tekst op een sticker over de hele breedte van de achterruit. Duidelijk een vroeg exemplaar, maar geen ovaaltje of brilkever zoals die elders mooi staan te wezen. Aan de auto zit een zeildoekje bevestigd als voortent. Maar binnenin zie ik het interieur van een eenpersoonscampertje.

Jean Paul Schiermeier: “Deze is van 1959 en hij komt uit Zweden. Ik was 10 jaar geleden eigenlijk op zoek naar een brilkever, maar die bleken toch boven mijn budget uit te komen. Deze kon ik voor 5500 euro krijgen. Hij had in Zweden 19 jaar in een schuur gestaan. Ik heb hem qua uiterlijk helemaal in originele staat gelaten. Voor de lol heb ik een mogelijkheid gemaakt om erin te kunnen slapen. Tja, dan moet ik natuurlijk wel een nachtkastje en een schemerlamp hebben. Ik heb ook een camper, een T4, maar die heb ik thuisgelaten. Ja, als iedereen op een evenement als dit met een modernere camper aan komt zetten en de mooie oude Kever thuislaat, valt er hier veel niet veel meer te te zien.”

En zo is het.

Tekst: Bavo Galama