Wessel over zijn Opel Ascona B (1980): "Oorspronkelijk was hij roestbruin metallic, maar dat vond ik zo'n ouwelullenkleur"

We hebben Wessels auto nog maar net geparkeerd voor de fotosessie, of er komt een man op ons af: "Leuke auto! Zo eentje hadden wij vroeger thuis ook. Gingen we ook mee op vakantie naar Frankrijk. Met z'n drietjes op de achterbank, kampeerspullen achterin, imperiaal op dak. En zwéten! Toch was het geweldig." Hoe zeldzaam een Opel Ascona B tegenwoordig ook is, hij wordt altijd herkend. Rens: "Je komt altijd wel iemand tegen die er zelf eentje heeft gehad, of wiens vader, oom of buurman erin reed. Dat leidt vaak tot leuke gesprekken."

Nieuwe auto's, oude auto's, liefhebbersauto's ...

Mis helemaal niets en meld je aan voor onze gratis nieuwsbrief.

Ascona B tussen Kadett en Rekord

Tussen 1975 en 1981 bouwde Opel 1,2 miljoen Ascona's B, waarvan er vele duizenden in Nederland terechtkwamen. Het was de tweede generatie van het model dat sinds 1970 het gat tussen de Opel Kadett en de Rekord opvulde. Daarnaast moest de Ascona opboksen tegen de Ford Taunus. Anders dan zijn broers en de Taunus, was de Ascona B er alleen als sedan, met twee of vier deuren. Alleen was de Opel Manta eigenlijk een Ascona Coupé, want technisch waren ze identiek.

De Ascona B mocht er dan een stuk moderner uitzien dan zijn voorganger, onderhuids was het nog altijd een vrij conservatieve auto. Dezelfde in lengte geplaatste motoren brachten hun vermogen op de wielen van de starre achteras. De teksten in de paginagrote advertenties waren er niet minder juichend om: "Een nieuwe klasse van verfijnde techniek." Met rode oortjes lezen we verder: "Niet alleen werd de wagen opnieuw vormgegeven, ook het interieur is nieuw. Met een bank voor drie man achterin! Zo reist de hele familie komfortabel, ook al door de nieuwe schokbrekers die elk stootje soepel opvangen."

Samen met de immens populaire Kadett was de Ascona in de tweede helft van de jaren 70 steevast in de hoogste regionen van de verkooplijsten te vinden; als de ABBA en de Boney M van de vaderlandse autohitparade. De Kadett was de auto voor het modale gezin, terwijl de Ascona de typische auto van de zaak was, veelal met een vertegenwoordiger achter het stuur. Zo'n man reed veel en had graag een auto met een iets zwaardere motor (de Ascona met 1200 en 1300 cc sloegen ze over), meer comfort en - niet te vergeten - een representatieve uitstraling.

Opel Ascona B-liefde

Met de representativiteit van de Ascona die Wessel als eerste auto kocht, viel het wel mee: "Dat was in 1982, toen ik nog maar net mijn rijbewijs had. Hij was zes jaar oud en in die tijd was dat eigenlijk al een ouwe bak. Veel auto's rotten in no-time onder je kont vandaan en vielen na 100.000 kilometer uit elkaar. Bij een garagebedrijf in de buurt kon ik kiezen tussen een Mitsubishi Lancer en een groene Ascona. Die Lancer begon al behoorlijk te roesten en de Ascona nog niet." Maar dat was niet de enige reden dat Wessel voor de Ascona koos: "De Opel-liefde had ik van mijn vader meegekregen; die reed zijn hele leven al Opel."

In Wessels vriendenkring was Opel eveneens populair en de jongemannen waren vaak druk met het 'verfijnen' van hun auto's. "Gaten boren voor extra luidsprekers, extra lampen erop, je weet hoe dat ging. In militaire dienst was er een autohobbyclub. Als lid mocht je 's avonds in een werkplaats aan je eigen auto klussen. Hartstikke handig, zeker toen een voorwiellager van mijn Ascona vastliep. Alleen bleek vervanging van het losse lager geen optie: het zat helemaal vastgebakken aan de as. Toen ben ik vrijdag met de trein naar huis gegaan, om 's zaterdags op de sloop een Ascona-veerpoot te scoren. Zo zat ik op zondagavond met een complete veerpoot onder mijn arm in de trein, op weg naar de kazerne, haha!"

TussendEscortje

Na militaire dienst ging Wessel aan de slag als installateur en vanwege de vele kilometers die hij maakte, werd de volgende Ascona er eentje op gas. "Met zo'n grote grijze tank in de kofferbak. Al mijn gereedschap paste er nog net bij in. Toch liet ik me verleiden tot de aankoop van mooie jonge Ford Escort, de eerste generatie met voorwielaandrijving."

"Maar ik kon er niet aan wennen. Hij reed heel anders dan een Ascona, bovendien kon ik niet met mijn vrienden meedoen als zij weer eens ergens in hun oude barrels door het zand ragden. Dan stond ik daar langs de kant met mijn glimmende Escortje. Dat vond ik maar niks, haha. Dus toen iemand tegen mij bewonderend over die auto begon, heb ik hem snel verkocht. Ervoor in de plaats kwam weer een Ascona B. Een slordige auto, vol met plamuurvlekken. Maar je kon er lekker mee driften! En net zo goed gingen we er gewoon mee op vakantie naar Spanje."

Na de derde Ascona B kwam er een voorwielaangedreven (!) Ascona C, die weer werd opgevolgd door een hele rits Kadetts en Astra's. De auto's werden steeds nieuwer en moderner, maar aan de borreltafel en tijdens het sleutelen aan oude brommers, hadden Wessel en zijn maten het nog vaak over de oude Ascona-avonturen.

Verre van origineel

Om de herinneringen tot leven te wekken, kocht een maat van Wessel een jaar of tien geleden een Ascona B Sport als restauratieproject - een hele onderneming, want de carrosserie was in beroerde staat. Na een jaar of vijf stond er eindelijk een glimmend zwarte Ascona met de originele zilvergrijze blokstriping en de correcte wielen. Vervolgens werd er weer een nestje Zündapps opgeknapt. Zodra die chroomglimmend en blauwdampend rondknetterden, ontstond er nieuwe klushonger. Een beetje jaloers geworden op die mooie Ascona van zijn vriend, ging Wessel op jacht naar een eigen exemplaar. In 2017 vond hij er op Marktplaats eentje uit 1980, met de 100 pk sterke tweeliter viercilinder S-motor.

"De eigenaar verkocht hem omdat-ie ging emigreren naar Oost-Europa. De auto stond volgens mij al een tijd stil, want de accu was dood en er zat geen apk meer op. Dankzij een flinke laag tectyl stond de carrosserie er wel vrij netjes bij. Alleen was hij verre van origineel. Hij had van die glimmende Wolfrace-wielen, was verlaagd en er zat een interieur uit een Manta GSi in."

 Verder hoorden de chromen bumpers en de zwarte grille bij een Ascona van vóór de facelift in 1979. Nadat we de remmen gangbaar hadden gemaakt, ben ik er een tijdje mee gaan rijden, om te kijken of de techniek in orde was. Door de veel te brede banden en de verlaagde vering dweilde hij alle kanten op. De motor en de versnellingsbak waren daarentegen prima. Gezien alle aantekeningen in het werkplaatshandboek dat ik erbij kreeg, denk ik dat de kop al een keer gereviseerd was."

Ouwelullenkleur

Nadat Wessel en zijn maten de wielen en de wielophanging hadden teruggebouwd naar origineel, reed de auto verrassend goed. Technisch hoefde er verder weinig aan te worden verspijkerd. Alle pakkingen en keerringen werden vernieuwd, Wessel plaatste een nieuwe drukgroep en gaf het remsysteem de nodige aandacht, verder waren er geen grote ingrepen nodig. "Daarna hebben we de carrosserie helemaal kaal gemaakt. Op een paar doorgeroeste plekken in de voorschermen en een gaatje onder het ruitrubber na, was er weinig roest te bekennen."

Wessel reed stad en land af om de juiste, grijze faceliftgrille een set stalen sportvelgen en een origineel interieur te bemachtigen. Het vinden van een kunststof voorbumperhoes zonder mistlampgaten was nog de grootste uitdaging. "Maar eigenlijk vond ik die zoektocht naar onderdelen ontzettend leuk. Je leert een hoop mensen kennen en soms kom je bijzondere auto's tegen, waaronder een origineel Nederlandse Manta 400."

Toen de carrosserie klaar was voor de spuiter, heeft Wessel nog even gedubd over de kleur. "Oorspronkelijk was hij roestbruin metallic, maar dat vond ik zo'n ouwelullenkleur … Zelf ben ik ook de jongste niet meer, maar ik vond het niks. Eerst wilden we hem rood spuiten, maar toen zag ik een paar oude autobladen met een oranje Ascona SR op de cover. Die zag er gaaf uit. Met de kleurcode van de fabriek hebben we de verf laten mengen en ik ben heel blij met het resultaat."

Degelijk

Direct na de koude start herinnert de - in dit geval automatische - choke ons eraan hoe het ook alweer was om 's winters in een auto met carburateurmotor te rijden. De benodigde krachtsinspanning tijdens het manoeuvreren op lage snelheid brengt ons eveneens terug naar het verleden. Eenmaal op snelheid valt op hoe comfortabel de Ascona veert en hoe degelijk hij aanvoelt - ondanks een leeggewicht van nog geen 1000 kilo.

Het speciale SR-instrumentarium is uitgebreid, maar verder is het dashboard een grote kale vlakte. Dat komt mede doordat de bediening van het verwarmings- en ventilatiesysteem direct naast de klokkenwinkel is gemonteerd - papa is de baas ... Door het ontbreken van een vijfde verzet laat het typisch hese Opel-geluid zich boven de 100 km/h duidelijk horen, maar bij modale snelheden rijdt deze 43-jarige nog ongelooflijk relaxed. Maar zo nodig is-ie - eenmaal opgewarmd - best vlot. Hier kunnen we het vele kilometers in uithouden. Als het nu 1980 was, zouden we vertegenwoordiger willen zijn …

Lees ook Erik over zijn Saab 900: "In jaren is hij stokoud, maar hij oogt en rijdt als nieuw"