Column - Zijn Nederlanders in de afgelopen twee jaar het autorijden verleerd?
In de jaren tachtig is mijn vader twee keer staande gehouden door de Duitse politie. Hij reed in die tijd wekelijks naar Zuid-Duitsland voor zijn werk. De eerste keer kreeg hij een geweerloop in zijn gezicht gedrukt, omdat de Polizisten hem aanzagen voor een Rote Armee Fraktion-terrorist. De tweede keer zat een collega van hem achter het stuur; iemand die niet gewend was aan de korte invoegstroken in Duitsland en aan het einde ervan ging stilstaan. “Wo haben Sie das Fahren gelernt?!”, brieste een agent.
En aan die getergde uitspraak moest ik in de afgelopen weken denken, toen ik op weg terug naar huis meerdere keren met onoplettend, agressief en gewoon dom rijgedrag werd geconfronteerd. Autorijden is net als fietsen, dat verleer je nooit, wordt er gezegd. Maar daar ben ik inmiddels niet meer zo zeker van. Zouden Nederlandse automobilisten in de lange coronaperiode van veel thuiswerken het rijden soms wél zijn verleerd?
Rookwolk tweehonderd meter verder
Zo schrok ik op de snelweg richting Utrecht opeens van een enorme rookwolk zo’n tweehonderd meter voor mij, op dezelfde rijbaan. Iemand in een personenauto wilde nog even snel de afslag nemen en schoot over drie stroken naar rechts, rakelings voor een vrachtwagen langs. De chauffeur van de combinatie moest uitwijken en tegelijkertijd vol in de remmen, met bijna een scharende trailer tot gevolg.
Ontdek onze krachtige, volledig elektrische SUV met een rijbereik tot 572* km.
En dat voor een vriendenprijs!
Die avond was sowieso een enerverende. Ik kwam een sportieve Audi-rijder tegen, die van links naar rechts door de spits laveerde en daarbij iedereen in de weg zat. Ook keek een man in een bestelbusje niet goed over zijn schouder, toen hij tussen een vrachtwagen en een hatchback door opschoof naar de linkerstrook, waar op dat moment een Belg in een Renault Scénic reed. Hij bood met een handgebaar zijn excuses aan. Dat dan weer wel.
Flitsend in de binnenspiegel
Een kwartier daarvoor had ik een Mercedes C-klasse ingehaald, die het met 90 km/h rustig aan deed op de rechter rijstrook. Wonderwel verscheen dezelfde auto even later groot in mijn binnenspiegel, flitsend met de koplampen en richting aangevend naar links. De boodschap was duidelijk: hij wilde er langs en ik moest opschuiven, ook al zat daar een vrachtwagen. Toen de Mercedes eindelijk langszij kwam, keek de bestuurder mij vuil aan. Ik zag hem knipperend naar voorliggers aan de horizon verdwijnen.
Coronafrustratie die eruit komt?
Zou het coronafrustratie zijn geweest? Boosheid over de lockdowns en het overheidsbeleid? Afreageren op anderen doe je immers bij uitstek anoniem en gezichtsloos vanuit je eigen cocon op wielen. Of misschien zijn we als forenzen de drukte gewoon niet meer gewend. Onze rijvaardigheid is geatrofieerd door het thuiswerken, net zoals onze spieren slap zijn geworden van het Netflixen. Het is dus maar goed dat we weer vaker naar kantoor mogen. Oefening baart kunst. Dat hoop ik, althans …
Bij Univé geniet je van een gunstige premie en uitstekende service bij ongeval of pech.
