Rijden met de allereerste auto van John Lennon
Het is precies 39 jaar geleden dat John Lennon overleed. De Beatle werd doodgeschoten toen hij in New York uit zijn limousine stapte. Lennon liet zich vaak chaufferen, want hij hield niet van autorijden en haalde pas laat zijn rijbewijs. Zijn eerste auto had hij echter niet beter kunnen kiezen: een Ferrari 330 GT 2+2.
Soms moet je een beetje geluk hebben. Wat voor een voetballer de winnende goal is tijdens de WK-finale, is voor een rockster een uitverkocht Wembley. En voor een autojournalist die toevallig ook nog eens fan van The Beatles is? Een telefoontje waarbij de stem aan de andere kant van de lijn zegt: “Heb je zin om naar Engeland te komen? Dan kan je rijden met de allereerste auto van John Lennon."
De Ferrari 330 GT 2+2 werd in 2013 tijdens het Festival of Speed op Goodwood onder de hamer gebracht en verkocht voor bijna 440.000 euro. Lange tijd was de auto uit beeld, maar zijn geschiedenis is een mooi verhaal. Dat verhaal moet beslist nog een keer verteld worden.
De zekerheid van Univé: uitstekende service en altijd een gunstige premie.
Geslaagd!
John Lennon was 25 jaar oud toen hij zijn rijbewijs haalde. The Beatles bestormden de hitlijsten en waren mateloos populair. Toen Lennon op 15 februari 1965 uit zijn les-Mini stapte, kon hij de verzamelde pers mededelen dat hij voor zijn rijexamen geslaagd was. Voortaan hoefde hij zich niet meer door zijn toenmalige echtgenote Cynthia of door de drie andere autogekke Beatles rond te laten rijden, maar kon hij zelf het stuur ter hand nemen.
Daags na het behalen van zijn rijbewijs zal Lennon vanuit Kenwood, zijn huis op het landgoed St. George’s Hill, verbijsterd hebben toegezien, hoe zich vanuit het hele graafschap Surrey vertegenwoordigers van exclusieve automerken voor zijn deur verzameld hadden. Ze stonden er allemaal: Aston Martin, Jaguar, Maserati … Maar de aandacht van Lennon ging vooral uit naar een blauwe Ferrari 330 GT 2+2.
Niet de meest elegante Ferrari
Een paar maanden eerder was de 330 GT geïntroduceerd als vervanger van de 250 GT 2+2. Hij had een langere neus en achterkant, een 50 mm grotere wielbasis en een aangepast onderstel. De 330 GT is niet de meeste elegante Ferrari ooit. Bij Pininfarina waren duidelijke noodgrepen toegepast om de GT een grote kofferbak en vier volwaardige zitplaatsen te geven. Mogelijk dat juist deze praktische eigenschappen Lennons interesse wekten. Ook al had hij nu zijn rijbewijs, hij zou zich nog vaak door een chauffeur laten rijden. Lennon stond bekend als een waardeloze bestuurder. Hij was bijziend, raakte snel afgeleid en reed overal veel te hard.
Brydor Cars
Opmerkelijk genoeg was het trouwens niet John Lennon zelf die de Ferrari 330 GT kocht. Terwijl de rockster op de Bahama’s zat voor de Beatles-film Help!, werd de blauwe GT (net als vele andere auto’s uit het wagenpark van The Beatles) door Brydor Cars aangeschaft. Dit autobedrijf was opgericht door Brian Epstein, de manager van The Beatles. Door de aanschaf van de Ferrari via Brydor Cars te laten verlopen, hoefde Lennon nog maar 5986 pond voor de auto te betalen. Normaal kostte de auto in Engeland 6521 pond.
Kort daarna bracht Brydor Cars 112 pond in rekening voor de inbouw van een Motorola-autoradio, terwijl een kapotte waterpomp onder garantie werd vervangen. In tweeënhalf jaar tijd legde Lennon zo’n 20.500 mijl af met de Ferrari. Een respectabele afstand, als je weet dat er nog meer auto’s in zijn garage stonden.
Onbekende tweede eigenaar
In 1967 nam Lennon afscheid van de auto: door Sergeant Peppers Lonely Hearts Club Band, de Magical Mystery Tour, de dood van Brian Epstein, een toenemende drugsconsumptie en natuurlijk de brandende liefde voor Yoko Ono, verdween de Ferrari naar de achtergrond. In december 1967 betaalde Lennon voor de laatste keer een grote servicebeurt voor de Ferrari, daarna ging de auto naar een tot op de dag van vandaag de dag onbekende tweede eigenaar.
Eind jaren tachtig kwam de auto weer aan de oppervlakte. Toen hij terechtkwam bij de Britse Ferrari-specialist Modena Engineering – toevalligerwijs hetzelfde bedrijf dat de auto 24 jaar eerder aan Brydor Cars had verkocht – was hij rood en stond er 80.000 mijl op de teller. Na inspectie van het chassis- en het motornummer 6781 kwam de ware identiteit van de Ferrari 330 GT aan het licht.
Restauratie
Dat was de redding voor de auto, anders was hij ongetwijfeld als onderdelendonor gebruikt. Begin jaren negentig bracht een goede Ferrari 330 GT amper 50.000 euro op. Restauratie van een verwaarloosd exemplaar was nooit lonend geweest. Nadat bekend werd wie de eerste eigenaar van deze auto was, werd bij Modena Engineering besloten om de auto weer in oude luister te herstellen.
Tussen 1995 en 1997 werd de auto gerestaureerd. Zelfs de carrosserie moest worden gericht, een karwei van omgerekend zo’n 22.000 euro. Aan nieuwe onderdelen werd zo’n 20.000 euro besteed, maar dat is nog altijd een fractie van het bedrag dat de revisie van de V12-motor heeft gekost. Het uiteindelijke resultaat van de ingrijpende restauratie is nog altijd verbluffend. De 330 GT 2+2 is weer precies zoals hij aan John Lennon werd afgeleverd.
Zonder de Beatles-connectie, zou de auto nu hooguit 120.000 euro opleveren. Dat Bonhams een minimumbedrag van 253.000 euro aanhield bij de veiling, was nog alleszins bescheiden ingeschat. Voor een Vox E-gitaar die John Lennon alleen in de video van I am the walrus heeft vastgehouden, betaalde een verzamelaar al 318.000 euro. Uiteindelijk werd de Ferrari 330 GT voor meer dan 400.000 euro afgehamerd.
Zo makkelijk te berijden
De restauratie van Lennons Ferrari 330 GT 2+2 mag dan een winstgevende investering zijn geweest, wat vooral opvalt is hoe prettig de auto eigenlijk rijdt. Het verhaal gaat dat de 330 GT Enzo Ferrari’s persoonlijke favoriet was. Als we met de blauwe coupé over de smalle Britse plattelandsweggetjes op weg naar Kenwood zijn, kunnen we dat goed begrijpen: de auto is zo makkelijk te berijden dat zelfs een beginnende automobilist er weinig schade mee kan aanrichten. Wie meer rijervaring heeft en het gas wat dieper intrapt, wordt simpelweg overdonderd door de Ferrari.
Het begint met drie keer pompen met het gaspedaal. Een verwachtingsvolle draai aan de contactsleutel en de 300 pk sterke V12 komt met een brul tot leven. Het inleggen van de achteruit is met de ongemarkeerde pook een beetje lastig, maar bij de vierde poging hebben we ’m gevonden. De motor reageert beheerst op het gaspedaal en begint opgewekt te neuriën. De koppeling laat zich onverwacht licht bedienen en grijpt mooi progressief aan, terwijl de besturing wordt ondersteund door een niet te zware bekrachtiging.
Het huis en de Ferrari
De zitpositie achter het stuur kan gerust perfect worden genoemd, de beeldschone instrumenten en de schakelaars zijn overzichtelijk verdeeld over het dashboard. Het laat zich niet moeilijk raden waarom Lennon vanuit zijn les-Mini direct overstapte in de snelle sportwagen: de Ferrrari 330 GT 2+2 heeft een veel vriendelijker karakter dan menig andere Italiaanse sportwagen. Het enige verschil is de kracht die de geweldige V12-motor opbouwt. Enzo Ferrari omschreef het karakter van zijn auto’s als volgt: “Ik verkoop motoren. De auto eromheen krijg je er gratis bij.”
We arriveren bij Kenwood House op het landgoed St. George’s Hill, waar John Lennon enige tijd gewoond heeft. Het is net alsof de het huis en de Ferrari elkaar herkennen. De steile oprit, de geplaveide cirkel voor het huis – de Ferrari rijdt als vanzelf richting de voordeur. Maar zoals Lennon al na enkele jaren afscheid nam van zijn Ferrari, zo ook zei hij Kenwood House vaarwel. In 1968 verkocht hij het huis aan songwriter Bill Martin.
Dit verhaal heeft eerder in Classic Cars Magazine gestaan.
Welke verzekering je ook kiest, met Univé ga je binnen 10 minuten voordelig en goed verzekerd de weg op.
