De Tomaso Mangusta: het beste van twee werelden
In deze rubriek zetten we een klassieker of youngtimer in het zonnetje. Dat kan een jubilaris zijn, maar ook een miskend talent of een auto die bakens heeft verzet. Of zomaar een sympathiek model. Dit keer brengen we één van de mooiste Italiaanse supercars aller tijden voor het voetlicht. Nee, niet de Lamborghini Miura of de Ferrari 356 GTB/4 Daytona, maar de De Tomaso Mangusta.
Alejandro De Tomaso, die halverwege de jaren 50 vanuit Argentinië naar Italië was geëmigreerd, maakte razendsnel naam in de Europese racewereld. Hij reed met de OSCA’s van de gebroeders Maserati en boekte zeer verdienstelijke resultaten. Maar De Tomaso’s ambities reikten verder. Hij wilde zijn eigen auto’s bouwen, zowel voor op het circuit als voor op straat. Zijn auto’s moesten het beste van twee werelden combineren: beproefde Amerikaanse techniek, verpakt in beeldschoon Italiaans design.
De Tomaso zet zijn tanden in de Cobra
Op basis van de lichtgewicht De Tomaso Vallelunga, waarin een 1600 cc viercilinder van de Ford Cortina als middenmotor werd toegepast, presenteerde Alejandro De Tomaso in 1966 de Mangusta. Deze tweezitter is vernoemd naar een mangoest, een beestje dat giftige koningscobra’s de kop afbijt en oppeuzelt. Een venijnige steek onder water richting Carroll Shelby, de bedenker en bouwer van de AC Cobra. Shelby en De Tomaso zouden samen een auto ontwikkelen voor de CanAm-raceserie, maar uiteindelijk trok Shelby zich uit het project terug.
Rij de vernieuwde Golf nu ook als plug-in hybride met 142 km* elektrisch bereik.
En dat voor een vriendenprijs!
Powered by Ford
Net als zijn Texaanse aartsrivaal Carroll Shelby, klopte Alejandro De Tomaso voor de Mangusta bij de Ford Motor Company aan voor motoren. Hij kreeg de beschikking over zowel een 4,7-liter als een 5,0-liter small block V8. De motor werd op een ruggengraatchassis geplaatst, dat oorspronkelijk was ontwikkeld voor de gestrande P70 racer. De Europese editie met de kleinere 289 cubic inch V8 beschikte over een vermogen van 306 pk, en werd gekoppeld aan een vijfversnellingsbak van ZF. Met een gewichtsverdeling over de voor- en de achteras van 32/68, was de Mangusta behoorlijk licht in de neus. Desondanks wist de Belgische racende journalist een topsnelheid van 250 km/h met de Mangusta te klokken.
Is getekend: Giorgetto Giugiaro
De race-techniek van de Mangusta werd op meesterlijke wijze ingepakt door ontwerper Giorgetto Giugiaro, destijds in dienst van Ghia. Een opvallend detail van de Mangusta is de motorkap. Deze bestaat uit twee delen, zich als de vleugels van een lieveheersbeestje openen. In totaal zouden 401 Mangusta’s worden gebouwd, waarvan ruimschoots de helft naar de Verenigde Staten werden verscheept. Met zijn laag in de neus gepositioneerde dubbele koplampen en het ontbreken van veiligheidsgordels, voldeed de Mangusta niet aan de Amerikaanse veiligheidsregels voor in serie gebouwde straatauto’s. Maar aan deze wetten wist De Tomaso zich sluw te onttrekken door de Mangusta in de VS aan te bieden met als model dat in beperkte oplage werd gebouwd - waarvoor een federale vrijstelling voor de veiligheidswetten van kracht was. Later diende de Mangusta echter alsnog te worden gemodificeerd, waarbij de auto klapkoplampen kreeg aangemeten.
“Deze tweezitter is vernoemd naar een mangoest, een beestje dat giftige koningscobra's de kop afbijt en oppeuzelt.”
Exoot voor een prikkie
Terwijl tijdgenoten als de Lamborghini Miura en de Ferrari 365 GTB/4 Daytona tegenwoordig voor miljoenen op veilingen van de hand gaan, bleef de De Tomaso Mangusta ondergewaardeerd. Voor de mooiste exemplaren wordt niet meer dan 250 tot 300 duizend euro betaald. Ben je op zoek naar een klassieke exoot uit Italië, maar heb je even geen miljoentje op zak? Overweeg dan eens op zoek te gaan naar een Mangusta. Eén ding is zeker: van dit model kom je op evenementen en concoursen niet snel een tweede tegen.
Foto's: © Tim Scott / RM Auctions
Welke verzekering je ook kiest, met Univé ga je binnen 10 minuten voordelig en goed verzekerd de weg op.
