Top 10 - De Amerikaanse auto's met de grootste staartvinnen
Nooit eerder waren de staartvinnen van Amerikaanse auto’s zo groot, hoog en uitbundig als in 1959. Daarna trouwens ook niet meer. We zetten de tien meest buitensporige Amerikaanse auto’s van ruim 60 jaar geleden op een rijtje.
Cadillac Eldorado Biarritz
Alsof GM's hoofdontwerper Harley Earl hoogstpersoonlijk advies heeft ingewonnen bij Elvis Presley en Buck Rogers, vormen de Cadillac-modellen van 1959 een uitbundige mix van rock-’n-roll en sciencefiction. Hoger dan de staartvinnen achter op deze modellen vind je ze nergens, met de Eldorado Biarritz als ultiem voorbeeld van Earls zucht naar extremiteiten. Doe dan ook maar meteen eentje in het roze! Lees meer »
Chevrolet Impala
Knap hoe de machinemakers van General Motors een goede mal konden maken voor het achterwerk van de 1959 Chevrolets. Met hun brede ‘meeuwenvleugels’ en uitpuilende amandelvormige ‘kattenogen’ als achterlichten, vielen de volumemodellen van General Motors beslist op. Zelfs de El Camino, een pick-upversie van de Brookwood Stationwagon, had dezelfde brede staartvinnen.
Packard Hawk
Nadat Studebaker in 1954 het noodlijdende Packard had overgenomen, probeerde ontwerper Brooks Stevens het ooit zo glorierijke merk nieuw elan in te blazen. Dat deed hij door de Studebaker Hawk op te waarderen met een afzichtelijke neuspartij, een namaak reservewiel in het kofferdeksel en een hele lading kitsch aan boord. Alles bleek tevergeefs. Na slechts 588 exemplaren van de Packard Hawk, viel het doek alsnog binnen een jaar. Lees meer »
Plymouth Fury
De carrière van Virgil Exner begon bij General Motors, maar ‘Ex’ voelde zich in het nest van Harley Earl niet lang op zijn gemak. Hij wilde meer en kwam na een mislukte couppoging terecht bij Chrysler. Daar bleef hij lang trouw aan de staartvinnen, ervan overtuigd dat deze van grote invloed waren op de stabiliteit op hoge snelheid. Met de invoering van de ‘forward look’-vormtaal, was er op de achterschermen nóg meer ruimte voor de 'tail wings'. Waarvan Exner gretig gebruikmaakte. Lees meer »
Mercury Park Lane
Zo uitbundig als de staartvinnen bij General Motors, Studebaker en Chrysler waren, zo bescheiden hield de Ford Motor Company ze. Althans, in de hoogte. Bij de Mercury Park Lane strekken ze zich juist uit in de lengte – vanaf de A-stijlen helemaal tot aan de achterlichten. In elk geval bieden de staartvinnen je vrij zicht op de prachtig gebogen dakstijlen rond de panoramische achterruit.
Buick Electra
Kenmerkend voor de Buick-modellen van 1959 zijn de zogenaamde Delta Wings. Vergeleken met andere GM-modellen uit hetzelfde jaar, zijn deze staartvinnen opvallend bescheiden van formaat. Hetzelfde geldt voor de hoeveelheid chroomwerk. Ook in de neuspartij van deze Buicks komt de diagonaal oplopende vleugelvorm terug. Nieuw voor 1959 is ook de tot 6,6 liter opgeboorde Nailhead-V8.
Desoto Adventurer
De Desoto Adventurer was grotendeels gelijk aan de duurdere Chrysler 300E. Het onderscheid werd gemaakt door de aangepaste chroomlijsten en bumpers, en het ontwerp van de staartvinnen. Daarbij wordt de V-vorm op de Desoto geaccentueerd door een contrastkleur. Net als de Plymouth Fury (zie nummer 4) is de Desoto Adventurer vormgegeven volgens het ‘forward look’-concept van Virgil Exner.
Ford Fairlane 500
Een dikke chroomlijst over de breedte van de auto, grote ronde achterlichten als de vuurkegels van een straalmotor bij naverbranding, naar buiten gebogen staartvinnetjes en een massief verchroomd sierpaneel rond de achterwielen kenmerken de Ford Fairlane 500 uit 1959. Daarmee vergeleken is de rechthoekige neus van de auto tamelijk eenvoudig van vorm. Op dezelfde basis werd de Galaxie Skyliner gebouwd, met een hardtop die in z’n geheel in de kofferruimte verdween.
Dodge Royal Lancer
Nog een ontwerp uit de koker van Virgil Exner: de Dodge voor 1959, hier getoond in de meest complete uitvoering Custom Royal. De staartvinnen zijn vrij eenvoudig van vorm, de dubbele achterlichten vormen een afzonderlijk onderdeel. Minder sober – naar de maatstaven van 1959 – is de neuspartij van de auto, met grote gebogen ‘wenkbrauwen’ boven de koplampen en een tamelijk onsamenhangend bumperontwerp.
Rambler Ambassador
De Ambassador werd oorspronkelijk ontwikkeld voor Nash en Hudson, maar binnen de American Motors Corporation werd deze oude merken in 1958 de nek omgedraaid. De nieuwe modellenlijn werd omgedoopt tot Ambassador V-8 by Rambler. De vlijmscherpe staartvinnen, al dan niet in combinatie met Continental Kit (reservewiel achterop), vormen niet het meest uitgebalanceerde element in het ontwerp …
Welke verzekering je ook kiest, met Univé ga je binnen 10 minuten voordelig en goed verzekerd de weg op.
