Ontploffingsgevaar! Voorin de Jeep Grand Cherokee Trackhawk ligt een bom van een V8

Het bordje 'Ontsteek uw lichten' zorgt voor uitzinnige ­opwinding in de Jeep Grand Cherokee Trackhawk. Want de simpele opdracht werkt als een doktershamer op een knie en lokt bij ons – de inzittenden van de Jeep – een tunnelreflex uit: een sterke, onwillekeurige reactie die de cabine doet ontploffen in een wervelwind van bewegende handen en voeten. Als ­vanzelf werken ze een checklist af: ­zijruiten naar beneden, aandrijflijn in sport­modus, snelheid minderen.

Fotograaf Daniël en ik kijken elkaar vol verwachting aan. Even wachten nu. Wachten tot de schaduw van de tunnelbuis over het dashboard is gekropen en de radio-ontvangst begint weg te vallen. Twee paar ogen scannen het ­asfalt voor de imposante Jeep-neus. Is de startbaan vrij? Een steunkousbruine sedan schuift langzaam een baan op. Ja, we kunnen. ­T-minus 5. 4. 3. 2. Bij 1 laat ik mijn rechtervoet met kracht neer­komen op het gaspedaal. We have lift-off!

De Trackhawk neemt een flinke ademteug, begint te brullen als een bezetene en schiet er in een alarmerend tempo vandoor. Zijn vier aangedreven wielen klauwen naar het asfalt en dwingen de voorkant omhoog, alsof de Jeep daadwerkelijk wil ­opstijgen. Acht razende cilinders kloppen keihard op onze trommelvliezen. Voorin is een dondergod ontwaakt. ­Eentje die gorgelt met klinknagels en ook nog een tandartsboor lijkt te hanteren. De hoge huil van de supercharger wordt ­luider en luider.

Al na een paar seconden ontspan ik mijn rechtervoet. De wall of sound – weerkaatst door het beton van de ­tunnel – verdwijnt net zo snel als hij is gekomen. De digitale wijzer op het dashboard piekt op een illegale snelheid en loopt langzaam terug. Een enorme grijns splijt mijn gezicht van oor tot oor. Mijn copiloot en ik barsten in lachen uit. Van ongeloof vooral. Want mijn hemel … wat is dit een krank­zinnige auto!

Het Amerika van Trump

Fotograaf Daniël geneert zich er een beetje voor, geeft hij toe. En ik begrijp precies wat hij bedoelt. Zelfs het kleinste beetje gas resulteert in een oorverdovende grom die zegt: 'hier wordt 385 g/km aan CO2 uitgestoot.' Want maatschappelijk verantwoord, dat is de Jeep op geen enkele manier. Zijn 710 pk en 868 Nm ­leverende 6,2-liter V8 met mechanische compressor is zo vervuilend dat hij wordt bestraft met een BPM-boete van niet minder dan 109.602 euro.

Wat dat betreft past de Trackhawk ­perfect in het Amerika van na 2016. Sinds zijn inauguratie heeft president Trump de Verenigde Staten teruggetrokken uit het klimaatakkoord van Parijs en heeft hij alles in het werk gesteld om de strenge verbruikseisen van Obama terug te draaien.

“Een tikje gas en de Jeep wordt afgeschoten als een snotje op een duim”

Aan de overkant van de Atlantische Oceaan is er misschien een markt voor de Trackhawk, maar hier is het BPM-­euro's verslindende monster nagenoeg onverkoopbaar. Even ter vergelijking: in de VS kost het model 86.900 dollar, wat omgerekend zo'n 77.500 euro is. In ­Nederland moet je minstens 238.710 euro mee­brengen. Laat dat even op je inwerken … De Jeep Grand Cherokee Trackhawk is net zo duur als een Aston Martin DB11 V8, Ferrari Portofino of McLaren 570S.

Van bescheiden komaf

Maar wacht, we kunnen het ook van de andere kant bekijken … En dan is de Trackhawk een koopje. Want waar krijg je nou zoveel vermogen voor zo'n 'laag' bedrag? Nergens! En toch is de Jeep boven zijn stand geprijsd. In tegenstelling tot de chique, blauwbloedige Aston Martin, ­Ferrari en McLaren is de allermachtigste suv ter wereld van bescheiden komaf. Hij is een good old boy uit Detroit, Michigan. Uit Motown.

En dat kun je vooral in het interieur goed zien. Jeep heeft het dashboard aangekleed met een stripje koolstofvezel en wat leer, maar kan niet verbergen dat het geheel uit een Amerikaanse suv komt die in de basis 31.945 dollar kost (zo'n 28.500 euro). Specifiek voor de Trackhawk-variant van de Grand Cherokee zijn de met leer en suède beklede sportstoelen. Op de middenconsole zit een knop met daarop 'Launch' en een voorstelling van een kerstboom: de startlichtinstallatie bij een dragrace.

Die brengt de Hemi-V8 in stelling voor een zo snel mogelijke sprint naar 100 km/h. De achtcilinder met halfronde ­verbrandingskamers is evenmin hoog­geboren en vindt zijn oorsprong in de Dodge Ram uit 2003. Het is een relatief ouderwetse krachtbron, die werkt met stoterstangen in plaats van bovenliggende nokkenassen. In de Dodge Charger en Challenger SRT Hellcat is hij eveneens goed voor 710 pk. In de Dodge Demon schopt hij zelfs tot 821 pk.

De schade aan de pomp

Het is een goedzak van een motor. Althans, in de stad. Hij is romig, smeuïg en loom. Zijn kracht is zo buitensporig dat hij bij normaal gebruik min of meer achterover kan leunen. Want bij lage toeren is er al een immense berg koppel beschikbaar. De Trackhawk weegt maar liefst 2431 kilogram leeg en 2558 kilogram rijklaar, maar de spierbundel voorin maakt er licht werk van. Een klein tikje gas en de Jeep wordt afgeschoten als een snotje op een duim.

Zijn karakter verandert naarmate de V8 hoger in zijn toerenbereik komt. De donkere roffel gaat over in een metalig gehamer en tegelijkertijd komt de dwingende jank van de mechanische compressor erbij. Iedereen die een eerste generatie Mini Cooper S heeft gehad, zal het geluid herkennen. Niet het NASCAR-achtige geschreeuw uiteraard, maar die naaldscherpe boventoon die aangeeft dat er onder druk lucht in de cilinders wordt geperst.

En laten we het ook vooral even ­hebben over the elephant in the room, zoals Amerikanen dat zouden zeggen: het benzineverbruik. Jeep geeft op dat de Trackhawk grofweg 1 op 5,9 zou lopen. Wij maakten het niet te bont – maar stonden wel lang in de file – en moesten dat bekopen met 1 op 4 op de boordcomputer. De schade aan de pomp? Ruim 75 euro voor 45 liter. Dat is minder dan een halve tank, want de dorstige yank slikt 94 liter!

Hyperactieve bulldog

Om even terug te komen op dat in de file staan … Normaal gesproken is dat al een kwelling, maar in de Jeep moet daar het voorvoegsel 'tantalus' nog bij. Want we zaten knarsetandend naar de andere kant van de A44 te kijken. Daar reed het wel! En start-stopverkeer, daar houdt de Trackhawk niet zo van. In een stapvoetse processie gedraagt hij zich als een hyperactieve bulldog, die bij iedere aai van de rechtervoet in blaffen uitbarst en aan de riem begint te trekken.

De Jeep moet vrijgelaten worden. Niet op krappe, bochtige wegen, maar op eindeloze stroken recht asfalt. Hij gaat best de hoek om, maar niet van harte. In alles – ook bij het remmen – voel je dat de Trackhawk … tja … volslank is. Hinderlijk overhellen doet zijn carrosserie niet, maar dat komt vooral doordat het adaptieve onderstel vrij stug is, zelfs in de meest comfortabele rijmodus. Stuurgevoel? Dat is er nauwelijks.

“Door zijn hoogte kijken voorliggers hem rechtstreeks in de neusgaten”

Maar hebben we dat nodig? Nee. We willen rode stoplichten. En veel. Want als er iets verslavend is, dan is het de bekende 'quarter mile' als het licht op groen springt. Minder mag ook. ­Honderd meter is al genoeg, of toch tweehonderd misschien. Als we de Jeep maar op zijn falie mogen geven. Want dat het equivalent van een volwassen bosolifant de sprint naar 100 km/h in 3,7 seconden kan doen, is iedere keer weer adem­benemend.

Hoofdschuddend

Zoals een aanstormende jumbo angst inboezemt, doet een achteropkomende Trackhawk dat ook. Door zijn hoogte ­kijken voorliggers hem recht in de neusgaten. Niet in die twee gulzige snorkels op de motorkap, maar in die zeven Jeep-sleuven die als een boksbeugel door de lucht rammen. Sowieso laat de Jeep geen twijfel bestaan over zijn ­potentieel. Hij staat intimiderend breed op zijn 20-inch wielen, is geschoeid met kolossale Brembo-remmen en ademt uit door vier armdikke pijpen.

Dat valt niet onverdeeld goed bij onze medeweggebruikers. Nog nooit hebben we op één dag zoveel scheve gezichten gezien en hoofdschuddende reacties gehad. Alleen van een groepje bebaarde, in leren vesten gestoken bikers kregen we goedkeurende duimen omhoog. Het zal te maken hebben met de uitstraling van de Trackhawk. Want in tegenstelling tot de koele zakelijkheid van een BMW X5 M of Porsche Cayenne Turbo S komt de Jeep onbeschaamd agressief voor de dag.

De Trackhawk belichaamt alle clichés die er over Amerikanen bestaan. Hij is groot, zwaar, luidruchtig, dorstig en te allen tijde gewapend. Niet met een 9 millimeter-pistool, maar met wat de United States Air Force de MOAB zou noemen: de Mother Of All Bombs. Een meer dan 700 pk sterke achtcilinder in een potige suv stoppen, is waanzin. Maar we zijn blij dat Jeep het heeft gedaan. De Grand Cherokee Trackhawk is knettergek, totaal geschift en compleet gestoord. In één woord: briljant.