Autotest | Ferrari California T

Daar sta je dan, te midden in de showroom. Het vele gebroken wit en de dito plavuizen doen een tikkeltje kil aan, maar de decoratie maakt veel goed. Nog maar te zwijgen over de kleurrijke decorstukken met elk vier wielen en een steigerende hengst als boegbeeld. De emoties gieren door je lijf. Direct links van je staat de flamboyante, vierwielaangedreven FF en iets verderop de visueel venijnige en ongetwijfeld ook zo rijdende F12berlinetta, terwijl rechts een gele 488 GTB staat te pronken. Het is een keer wat anders dan rosso corsa.

FacelifT

Je geniet intens maar hebt stilletjes vooral oog voor de Ferrari der moderne Ferrari's als jij het voor het zeggen had. Daar staat 'ie: een California T. Gek eigenlijk, want de oude vond je maar niets. Lelijk zelfs. De T daarentegen… die vind je maar wat fraai. Het strakke front, de modern-klassieke bilpartij en de geniveelleerde eindpijpen; het plaatje klopt gewoon veel beter nu. Ook het inklapbare dak past ineens bij de rest van het koetsdesign, terwijl daar feitelijk niets aan is veranderd. Zelden was een facelift zo geslaagd.

“De emoties nemen nog altijd de overhand. Nog eventjes laten we dit onbeschrijfelijk gevoel de vrije loop, om daarna de roze bril echt proberen af te zetten.”

Een gegeven paard

Dat je een voorliefde hebt gekweekt voor de Ferrari California T is overigens niet alleen te danken aan z'n ingrijpend gewijzigde uitstraling. Het coupé-cabriolet-concept heeft je altijd al aangetrokken. Lekker open rijden in de lente en zomer en maximaal comfort tijdens de koudere maanden. Bij de 488 Spider zal dat vast ook zo zijn en toch, diens looks zijn van nature meteen een stuk puurder. Dat 70% onder de 458- en 488-klandizie regelmatig een circuitdagje meepakt bevestigt dat gevoel. Nee, de California T moet het worden. Bovendien is een prijskaartje van € 223.523,- meer dan pittig genoeg voor een eerste kennismaking met Ferrari. Daarnaast weet je maar al te goed dat je er daarmee nog niet bent. In je hoofd heb je je favoriete accessoires al aangevinkt en met gemak drie ton uitgegeven.

Verlangen naar bevestiging

Hoe zal hij rijden? Voelt een product uit Maranello echt zo sensationeel als men beweert? Hoe zullen anderen ineens over mij denken? Past een Ferrari eigenlijk wel bij mijn persoon? Moet ik mij zorgen baren over de spookverhalen omtrent productkwaliteit en onderhoud? Zal hij waanzinnig klinken? Hoe verhoudt de California T zich met andere gerespecteerde sportauto's? Kan mijn wederhelft er ook mee overweg of is een Ferrari een harde leerschool?
Er spoken zoveel vragen vooraf door je hoofd, dat je de koffie lauw hebt laten worden. Zodra de verkoper weer opduikt verlang je naar bevestiging. Van alles; je eigen hoge verwachtingen, alsook die van anderen die je voorgingen. Althans, zo ging het bij ons. Want geloof het of niet, ondanks dat we dagelijks zo dicht bij het vuur zitten, is dit onze eerste kennismaking achter het stuurwiel van een Ferrari.

Moment suprême

En dan breekt eindelijk het moment aan waarvan we vanaf jongs af aan gedroomd hebben. Met de sleutels in de hand halen we de zachtgrijze California T van het slot om daarna in de stevige, maar goed omklemmende stoelen te glijden. Hoera, we zitten. Dit voelt zó speciaal! Het eerste contact met het prachtig gestileerde stuurwiel en fraaie tellerwerk is om nimmer te vergeten. Alles is tot in de puntjes verzorgd en verrassend goed doordacht (het blijven immers wel Italianen). In positieve zin is het enthousiasmerende sfeertje binnenin dan weer zoals ze enkel in 'de laars' kunnen denken. Het rijkelijk aanwezige leder, de afwerking, de keuze om de toerenteller voorrang te geven op de snelheidsmeter en zelfs het integreren van de richtingaanwijzers en ruitenwissers in het stuurwiel, het heeft een magische werking op je gemoedstoestand. Grappig is dat, want zoveel knoppen op het stuur en amper erachter went nooit echt.

De emoties nemen nog altijd de overhand. Nog eventjes laten we dit onbeschrijfelijk gevoel de vrije loop, om daarna de roze bril echt proberen af te zetten. Immers, uit eigen ervaring weten we maar al te goed dat er nog zoveel andere fraaie, krachtige en snelle auto's te koop zijn. Met een embleem voorop de neus dat misschien niet zo beladen is als het gele schildje op de California T, maar voor de rest op zeer hoog niveau opererend.

Speed date
De eerste kilometers zijn zeer gedenkwaardig. Niet in de laatste plaats omdat 560 pk en 755 Nm geen dagelijkse kost is. Het vermogensverschil met de 'oude' California is gigantisch, vooral dankzij de dubbele turbo's. Puristen walgen ervan dat Ferrari toch is gezwicht voor druklading, maar ondertussen hebben ze een klassieke 288 GTO of F40 – die ook turbo's hadden – maar wat graag op de oprit staan. Kortom, zo'n kommer en kwel is het nu ook weer niet, en het is voor Ferrari een van de makkelijkste manieren om te voldoen aan de alsmaar strengere CO2-eisen.

De nieuwe 3.8 liter V8-biturbo trekt als een beer en wekt de indruk nooit buiten adem te raken. Echter, omdat het buiten grauw en nat is, dwingen we onszelf te bedwingen. Tsja… dat is helaas ook Nederland. Enerzijds betreurenswaardig, want wat meer de fysieke grenzen van de auto opzoeken was wenselijk gewenst. Anderzijds, als de California T dé perfecte Ferrari is voor alledag, zoals het merk beweert, dan had deze speed date niet beter getimed kunnen worden. Het hoost buiten, dus dit is het moment voor de California om zich te bewijzen. En dat lukt. Sterker, rijden in deze Ferrari is een ware openbaring.

“Even veronderstellen we dat dit de vereffening is van de turbo's, maar dan herinneren we ons ineens de Maserati Quattroporte.”

Verwachtingen versus werkelijkheid

Openbaring? Nou, vul het antwoord daarop zelf maar in door je eigen droombeeld over een Ferrari voor de geest te halen. Dikke kans dat deze overkomt met behoorlijk Spartaanse rijeigenschappen, gecombineerd met een helse en tegelijk hemelse soundtrack en tal van andere masculiene karaktertrekjes die je elders nooit zult ondervinden. Kort gezegd: een volbloed die bij het minste of geringste je hart sneller doet kloppen. Mee eens? Nou, dan gaat de California T je ontzettend verrassen.

Laat de manettino-knop in Comfort staan en dat is precies wat je voorgeschoteld krijgt. Boterzacht gedraagt de aandrijflijn zich en ook al is het onderstel heus een tandje straffer dan de gemiddelde sportauto, toch voelt het heel geriefelijk. Het is net alsof je in een product uit het Britse Crew zit. Heel kalmpjes reageert de California T als jij dat als bestuurder ook bent. Als een dressuurpaard.
De besturing is erg licht, maar gelukkig wel direct en precies. Buiten dat is het eng stil aan boord. Of je nu 50 of 150 km/h rijdt. Geen piepjes of kraakjes en ook geen bovenmatig windgeruis. Zaken die vroeger bij een Italiaan werden goedgepraat met 'karakter'. Kolder natuurlijk, maar gekscherend beginnen we die dingetjes nu een beetje te missen. De California T heeft geen nukkige koppeling, geen besturing waarvoor je spierballen nodig hebt en ook geen opdringerige V8-sound. Niets van dat alles. Enerzijds moeten we er blij om zijn, anderzijds is het angstwekkend degelijk. Bijna emotieloos.

Waar is die briesende, wilde hengst in deze Ferrari die op papier een beest belooft te zijn? Oké, vanwege de chagrijnige weergoden mag het dan niet mogelijk zijn geweest al zij talenten te onttrekken, dit is wel heel braaf. Instapper en fantastische allrounder of niet, dit is een Ferrari! Motorgeluid bepaalt voor pak 'm beet 30% de algehele rijdersbeleving, maar de V8 van de California komt niet veel verder dan tien. Ja, bij een koude start een diepe grom en tegen het rode gebied van de toerenteller briest en sist hij wel aardig, maar in relatie tot de fameuze poster story boven je jeugdige bed stelt de soundtrack behoorlijk teleur. Even veronderstellen we dat dit de vereffening is van de turbo's, maar dan herinneren we ons ineens de Maserati Quattroporte. Deze T-motor is in essentie toch dezelfde achtcilinder als in die sportlimousine?! Dit is akelig wakker worden.

Hinken op twee gedachten

Met deze gevoelige tik parkeren we de Ferrari California T weer op het terrein van de dealer, ondertussen hinkend op twee gedachten. Waren het de torenhoge verwachtingen? Gooide het weer te veel roet in het eten? Was deze ontgroening met de 'verkeerde' Ferrari? We dwingen onszelf te relativeren en dan luidt het antwoord op al deze prangende vragen een voorzichtige 'ja'. Zeer mogelijk is het inderdaad de combinatie van deze drie factoren geweest. Eigenlijk hadden we beter moeten weten, want het Ferrari had ons nog zo keurig voorgelicht dat de California T anders is dan de 488 GTB en F12berlinetta. 'Dat zijn echte volbloeds en minder GT's'. Maar tja... dring met de beste bedoelingen maar eens door bij een kind in een snoepwinkel.

Is de California T dan geen echte Ferrari? We dwingen onszelf dat niet te geloven. De California T bulkt immers van de kwaliteiten. Meer dan we op voorhand hadden gedacht zelfs. Hij is gewoon anders. Anders als in meer op één lijn met allrounders als de Continental GT, AMG-GT en Jaguar F-type R Coupé. Niet de minsten, zo niet de beste in hun soort. Evengoed lijkt 'het mythische' Ferrari een beetje vergeten te zijn dat onwetende jongens nu eenmaal dromen over zonovergoten cowboy-verhalen, waarin noeste revolverhelden galopperen op ongetemde paarden en ongegeneerd en zonder enige opgave van reden in het wilde weg schieten. En aan die ongevraagde sensatie achter elke spontane beroering van het gaspedaal ontbreekt het bij de California T net even te veel om de Ferrari uit onze dromen te zijn.