Autotest | Renault Espace

Dertien jaar bijna. Zo lang is de vierde generatie van de Espace meegegaan. Een eeuwigheid in autoland. De reden? Renault twijfelde over een vijfde generatie. De klassieke MPV is namelijk ingehaald door de tijd. Slechts een beperkte klantengroep loopt er nog warm voor. Een crossover is wat men wil. Of een SUV. Tegelijk is bij menigeen de wens voor een groot gezin nooit verdwenen. Dat, of een zo groot mogelijk interieur. Gewoon, omdat de comfortzone onderweg bij menigeen niet groot genoeg kan zijn. Tsja, wat doe je dan als geestelijk vader van de MPV? Renault's hoofddesigner Laurens van den Acker dacht het te weten: combineren kun je leren!

Euh… hoe moeten we Espace nu aanspreken?

Dat is best een goede vraag. 100% MPV is de Espace immers niet meer. Maar ook geen SUV zoals de Kadjar dat is. Crossover dekt de lading ook maar voor een deel. Immers, die term is over het algemeen van toepassing op een auto die het midden houdt tussen een stationwagen dan wel hatchback en een SUV. Oftewel, er is eigenlijk nog geen doeltreffende benaming voor een auto als de nieuwe Renault Espace. MPC misschien? Van Multiple Purpose Crossover. Of Family Crosser? Ach, noem dit Franse beestje gewoon zoals je zelf wilt. Feit is dat Renault opnieuw voorin de rij staat om aanstalten te maken om in aanmerking te komen voor de ongekroonde titel createur l'automobile.

“Dat de Avantime als inspiratiebron heeft gediend valt niet te missen.”

over de nieuwe Renault Espace

Leuk en aardig allemaal, maar wat levert het op?

Allereerst een excentriek design. Nu zijn we dat wel gewend van Renault, maar dit keer is het merk hierin nog wat verder gegaan. Dat niet iedereen de nieuwe Espace een klassieke schoonheid vindt gaat daarmee automatisch gepaard. Gedurfd oogt 'ie zeker. Flamboyant mag ook.

Dat de Avantime als inspiratiebron heeft gediend valt niet te missen. Het zegt ook meteen iets over de uitstekende houdbaarheidsdatum van die vervlogen Renault – al kon je dat niet bepaald zeggen ten tijde van z'n (korte) marktcarrière. Nu lopen we hiermee eigenlijk nogal vooruit op de zaken, maar iets in ons zegt dat de nieuwe Espace, net als z'n spirituele voorloper, een eventuele lange productcyclus moeiteloos zal doorstaan. Er zijn in ieder geval meer dan genoeg stijlelementen om de visueel ingestelde autoliefhebber zoet te houden.

Is dat binnenin ook het geval?

Dat kun je gerust stellen. Maar even positief is het allemaal niet helaas. De eerste indruk imponeert. Onmiddellijk doet de hightech gestileerde cockpit verlangen om dieper in de Espace te duiken. Een verleiding die wij niet kunnen weerstaan, en om de bekerhouders te bereiken moet je dat zelfs heel letterlijk nemen. De middenconsole, die een geheel vormt met de middentunnel, is maar wat gaaf. Zo zou de transmissiehendel in een Airbus A380 niet misstaan. Alsook het instrumentarium, dat verhuisd is maar wederom volledig uit pixels bestaat.

Maar dan. Zodra de aantrekkelijke afwisseling van een schitterend design, verschillende soorten materialen en sfeervolle kleuren wat meer zijn ingewerkt, volgt er bezinning. Hier hard plastic, en daar nog meer. Wie verder kijkt dan zijn neus lang is zal gauw concluderen dat de Espace niet overdreven bedeeld is met de betere materialen die de auto-industrie rijk is. Een jammerlijk gegeven waar de afwerking op aansluit. Diverse panelen kreunen het uit als ze op kinderlijk gedrag worden getest. Moet je nagaan als de Espace tjokvol zit met snel vervelende koters.

Ach, als 'ie maar ruim is…

Goed, als dat de voornaamste criteria is… ook dan komt de Espace er bekaaid van af. Met zo'n formaat iets dat je moet ervaren om het te geloven. De lengte meet namelijk een kloeke 4,86 meter. Inderdaad, evenveel als de afgezwaaide Grand Espace. Echter vanwege de achterliggende 'crossover'-gedachte begint de bodemvloer (vanaf het asfalt gemeten) 4 centimeter hoger dan voorheen en nam de hoogte af met 5 centimeter. Dat, terwijl alle stoelen voorzien werden van dikkere kussens voor een comfortabele zit - wat ook gelukt is. Het gevolg? De hoofdruimte is drastisch afgenomen en de beenruimte houdt ook niet over. Op de derde zitrij is die zelfs echt minimaal, en nu kijken we daar niet raar van op, maar voor een auto die 'Ruimte' heet is dat een extra schrijnende situatie.

Er is evenwel een soort van oplossing voor dit manco. Negeer het grote panoramadak in de optielijst. Je wint daarmee enkele centimeters in de hoogte, maar zal het gespuis zich op een andere manier moeten zien te vermaken.

“Diverse panelen kreunen het uit als ze op kinderlijk gedrag worden getest. Moet je nagaan als de Espace tjokvol zit met snel vervelende koters.”

over de nieuwe Renault Espace

En hoe zit het met de bagageruimte?

Om de sfeer helemaal te bederven is ook die niet meer wat het is geweest. In z'n nieuwe gedaante verliest de Espace zomaar eventjes 949 liter aan beschikbaar laadvolume ten opzichte van zijn voorganger. Ter indicatie: dat zijn twee Clio's Estate!

Voortaan moet je je doen met maximaal 2.101 liter (wat feitelijk nog altijd een heleboel is), maar toch. Zijn alle zitplaatsen in gebruik, dan is er 240 liter aan bagageruimte beschikbaar. Een schrale troost: de zetels van de achterste twee zitrijen zijn zowel vanachter het stuurwiel als vanuit het kofferruim met een simpele druk op de knop neer te klappen. Afzonderlijk of allemaal in één keer, waarna er een geheel vlakke laadvloer ontstaat. Handig! Uitneembaar zijn ze niet meer.

Waar is het misgegaan?

Dat vragen wij ons ook een beetje af. Want als de stemming nog niet genoeg verpest is, hinkt ook het rijplezier op twee gedachten. Tijden veranderen inderdaad, maar is de doelgroep van de Espace dat ook? Volgens Renault een volmondige 'ja!', want die vond het nodig hun kolos vierwielsturing mee te geven. Je weet wel, een systeem waarbij de achterwielen lichtjes in tegengestelde richting sturen als elke milliseconde telt. Oftewel, een welkome aanvulling op een Porsche 911 Turbo en zelfs bij een Renault Laguna Coupé is er nog wat voor te zeggen. Maar bij een auto die sneller neigt tot wiebelen dan het lollige, knikkende schildpadje op de doorsnee hoedenplank, welnee toch?! Zelden hebben we ons zo op zitten vreten in een auto.

Het probleem bij de nieuwe Espace is dat hij over een meer uitnodigend rijgedrag dan vroeger beschikt, met een lagergelegen zwaartepunt, maar tegelijk kampt met een vaag sturende en relatief snel opverende voortrein en juist stevige achterzijde. En dat is vooral verraderlijk voor de bestuurder die er ook effectief een dynamische rijstijl op nahoudt. Met andere woorden: ga iets te ver in je enthousiasme en de Espace jaagt je de stuipen of het lijf door te doen alsof hij z'n stabiliteit gaat verliezen. Drempels gaan zelden aan je voorbij. Soms hoor je de Espace zelfs knarsen van tegenzin.

Bieden de verschillende rijmodi dan geen soelaas?

Niet echt. Welk rijkarakter je hem ook meegeeft, het 4Control-systeem is niet uit te schakelen waardoor de Espace nooit helemaal vrij is van een hypernerveus en onnatuurlijk rijgedrag. Uiteindelijk vinden wij het meest berusting in de 'individuele' modus, waarbij je zelf met de instellingen kan spelen. De adaptieve demping in Comfort heeft onze voorkeur, bij een besturing in Sport, de vierwielsturing in Comfort en de aandrijflijn in Normaal. De gefixeerde Sport-modus meden we sowieso resoluut, want daarin produceren de speakers het brommende geluid van een eendagsvlieg die vijf-voor-twaalf op de klok heeft zien staan. Wat bezielde Renault om te denken dat de doelgroep zit te wachten op een ernstig artificieel motorgeluid? Gelukkig is het enkel in de Sport-modus actief of uit te schakelen als je de menu's van het iPad mini-achtige multimediasysteem induikt.

De bediening ervan staat echter mijlenver van die tablet van Apple vandaan. Renault heeft de Espace zo veel fancy features en daardoor menu's meegegeven, dat het schier onmogelijk is de aandacht op de weg te houden als je al iets simpels wilt raadplegen als een niet voorgeprogrammeerde radiozender. Wij zijn de eersten die meegaan me de tijd toejuichen, maar de vraag die al meer opdoemt is of Renault dat eigenlijk zelf wel wil.

Ai, waren er niet al 600 mensen die een Espace op voorhand hebben gekocht?

Dat heb je goed meegekregen. Maar het wil overigens niet zeggen dat al deze kopers een nare nasmaak aan hun voorbarige bestelling zullen overhouden. Niet iedereen zal 4-wielsturing hebben aangevinkt en van de mensen die dat wel hebben gedaan zal een deel het vast een prettige aanvulling vinden. Wij niet. Maar ook zonder 4Control weet de nieuwe Espace niet de indruk achter te laten die we van MPV-pionier Renault hadden verwacht. De Fransen hebben zich te veel op de hals gehaald door iedereen het naar het zin te willen maken en zijn daarbij verstrikt geraakt in het dodelijke web van oneindige behoeftes. We prijzen de dappere poging, maar soms, ook als tijden zijn veranderd, hoeft 'Schoenmaker, blijf bij je leest' zo'n verkeerde tactiek nog niet te zijn. Dus of Renault een verstandige zet heeft gemaakt? Als je het ons vraagt niet.