Autotest | Suzuki Celerio

Het A-segment is weliswaar over zijn hype – die tussen 2010 en 2012 duurde – heen, maar nooit eerder was er zoveel keuze binnen dit segment. Met stuk voor stuk heel goede auto’s. Elk mikkend op een eigen publiek met een specifieke identiteit en portemonnee. De een is klein, maar trendy, de ander ruim en weer wat alledaagser. Een aantal van de vele soorten en maten die er te koop zijn scoort op de som der delen indrukwekkend goed. Maar daar staat veelal ook weer een bijbehorend prijskaartje tegenover. Suzuki werpt zich met de Celerio in deze leeuwenkuil waar de vrije ruimte steeds beperkter wordt.

Celerio zeg je? Waar is de Alto gebleven?

Inderdaad Celerio. Best een leuke naam toch? Sprekender dan Alto wat ons betreft. Maar ook eventjes wennen na maar liefst 35 jaar vertrouwd te zijn geweest aan Alto. Volgens de Japanners is een nieuwe modelnaam heel bewust gekozen omdat de Celerio een nieuwe tactiek voor het merk is. De Celerio moet namelijk zowel de Alto als de Splash doen vergeten en tegelijk de klanten daarvoor opvangen. Nieuwe klanten zijn overigens ook welkom. 

“De Celerio moet volgens Suzuki de ruimste auto in zijn klasse zijn”

over de Suzuki Celerio

Ruimte een prio

Omdat de Splash bovengemiddeld ruim was, moest de Celerio dat ook zijn. Dat is hij dan ook. Ten opzichte van de Alto kwam er 10 centimeter aan lengte bij, werd er 7 centimeter meer in de hoogte gewerkt en groeide ook de breedte van de auto met 6,5 centimeter. Een behoorlijke stijging in formaat dus. En dat heeft effect op de binnenruimte van de Celerio. We hebben maar geen poging gedaan het na te meten, maar de Celerio moet volgens Suzuki de ruimste auto in zijn klasse zijn. Alleen al de bagageruimte van 254 liter, een verdubbeling ten opzichte van de Alto is indrukwekkend te noemen. Sterker nog, de enige die daar aan kan tippen is de Hyundai i10 die met 252 liter heel dicht in de buurt komt. Alle andere concurrenten moeten het met minder dan 200 liter stellen.

Ruim zitten dus?

Zeker weten. Niet in de laatste plaats doordat Suzuki veel aandacht heeft geschonken aan het optimaal benutten van die ruimte. De Celerio is met 3,60 meter lengte niet eens de grootste in zijn klasse, maar van binnen voelt hij zeer ruimtelijk aan. Voorin vormt dat in geen enkele auto in deze klasse een probleem, maar juist achterin spreekt de Celerio tot de verbeelding. De instap is ruim en goed toegankelijk en wie rond de 1,85 meter is en ‘achter zichzelf’ zou gaan zitten heeft geen enkel klagen. Er is voldoende hoofd-, maar zeker ook beenruimte. Dat is dikwijls anders in dit segment. En de al eerder aangehaalde bagageruimte is niet alleen volumineus, maar dankzij de lage tildrempel ook goed toegankelijk.

“Hij doet wat hij moet doen, maar zonder enige vorm van sensatie”

over de Suzuki Celerio

Hoe ziet het er van binnen uit?

Daar kunnen we vrij kort over zijn, net zoals we dat over het exterieur moeten zijn: de Suzuki Celerio is weinig spraakmakend. Deze auto richt zich nadrukkelijk op functionele bruikbaarheid en niet op trendgevoelige dan wel autominnende consumenten. Zwarte harde kunststoffen domineren het binnenste van de compacte Japanner. Het meest gewaagd zijn de stipjes op de stoelbekleding en dat zegt misschien wel genoeg. De knoppen zijn typisch Japans en roepen het gevoel van de jaren ’90 op. Suzuki wordt geroemd om de geboden duurzaamheid en daar zal deze Celerio waarschijnlijk geen uitzondering op vormen, maar uitstraling is een manco.

En hoe rijdt de Celerio dan?

Net zo degelijk als dat hij er uitziet. Hij doet wat hij moet doen, maar zonder enige vorm van sensatie. De besturing is erg licht en ongevoelig met als ietwat storende eigenschap dat het stuurwiel moeite heeft om weer vanzelf in zijn neutrale stand terug te komen nadat het nemen van een bocht. Telkens moet je daarbij zelf een handje helpen, wat vermoeiend rijdt. Is het dan kommer-en-kwel qua rij-eigenschappen? Nee hoor, want op comfortabel vlak blinkt de Celerio juist uit. Hij heeft dermate goede veren en dempers dat zelfs het slechtste wegdek het onverstoord rijden is.

Geen turbomotor toch?

Waar de concurrentie massaal naar de turbo grijpt, vertrouwt Suzuki op een hogere compressieverhouding. Het vernieuwde 3-cilinder blok is daarmee net zo krachtig als voorheen (68 pk en 90 Nm), maar zuiniger en vooral veel schoner. De Japanners weten de CO2-uitstoot te beperken tot 84 g/km en het verbruik bedraagt volgens fabrieksopgave bijna 1 op 28. Een knappe prestatie, want de Celerio is hiermee de schoonste in zijn klasse. Ja, de rationele koper komt flink aan zijn trekken. Dat je hiermee geen daverende sprinttijden noteert spreekt voor zich, maar dat wil niet zeggen dat enig enthousiaste tevens moet ontbreken. Hoe gewillig we de atmosferische driepitter ook de sporen geven, het blokje heeft er weinig zin in. Dat doen veel concurrenten toch beter. Die bieden meer rijgevoel. Een stukje beleving zonder dat het per se richting het dynamische gaat. De Celerio moet dat missen.

Wat is de eindconclusie?

Wie het verhaal vanaf de inleiding tot aan deze laatste alinea gelezen heeft kan die voor zichzelf wel opmaken: de nieuwe Suzuki Celerio koop je vooral met je verstand. Want, en dat hebben we je nog niet verteld, zijn prijskaartje is aardig scherp. Prijzen starten namelijk bij € 9.999,- (en bij € 10.999,- als je enige vorm van luxe wenst). Anderzijds is de Celerio hiermee niet uniek. Immers ook de Mitsubishi Spacestar en de Dacia Sandero kennen eenzelfde soort aantrekkelijke mix van functionaliteit, binnenruimte en prijs. Dat wordt dus alsnog een fel gevecht om de rationele klant. Maar gelukkig voor Suzuki zijn er daar steeds meer van.