Citroën C4 Cactus

Om publiekelijk de familiebanden aan te trekken, maar ook de bedoeningen van de auto direct dan wel indirect kenbaar te maken werd de nieuwe C4 Cactus aan de wereldpers voorgesteld in en rond Amsterdam, de oorspronkelijke thuisstad van de familie Citroën. Daar waar André Citroën de helft van zijn Hollands-Poolse wortels heeft liggen en waaraan de in 1935 overleden Fransman zijn nuchtere levens- en ondernemersfilosofie kennelijk te danken heeft. Om vervolgens meteen maar de link naar de hoofdrolspeler in dit verhaal te leggen: die sympathieke karaktertrekjes dicht Citroën ook de C4 Cactus toe. Met het crossover-model gaat het merk doelbewust terug naar haar oorsprong toen het simpele en betaalbare auto’s bouwde, maar die geen compromissen sloten op het gebied van ruimte en bruikbaarheid. En laten we vooral Citroën's befaamde eigenzinnigheid niet vergeten. Die spontaan tevoorschijn komende glimlach, die moet weer terugkeren bij een Citroën.

Hippe grapjas

Nou, dat is met de C4 Cactus zeker gelukt! Want kijk toch eens wat de Fransen hebben neergezet. Van afstand zie je er in eerste instantie niets vreemds aan, totdat je dichterbij komt. De Cactus staart met droge ogen voor zich uit en die bedenkelijke pleisters op de flanken doen je helemaal achter de oren krabben. Airbumps noemt Citroën ze. De plakkaten zijn van thermoplastisch polyurethaan gemaakt en met lucht gevuld om als stootkussens te fungeren. Handig als je moeite hebt met parkeren of woonachtig bent naast nonchalante buren die het tijdens in- en uitstappen niet zo nauw nemen met de lak van hun eigen auto.
Natuurlijk zijn ze ook bedoeld als esthetisch grapje of eigenlijk des te meer, want het ontwerp van de Cactus is echt zijn grootste verkoopargument. Om dat te onderstrepen zijn de Airbumps verkrijgbaar in vier kleuren (grijs, chocolat, zwart en zandkleur) en blijven de visueel gewaagde strips niet voorbehouden aan de flanken. Ook zijn de Airbumps op de bolle snoet te vinden en de achterzijde, de overigens meest sobere zijde van de Cactus. Mooi? Nee, dat zal zeker niet iedereen vinden, maar anders dan al het andere dat er momenteel aan auto’s te koop is, is het op zijn minst. Dat geldt al net zo voor de aparte dakrails waarvan wij niet meteen overtuigd waren of ze als zodanig bedoeld waren. Wel dus.

“Die spontane tevoorschijn komende glimlach, die moet weer terugkeren bij een Citroën.”

In de geest van de 2CV
Van binnen is de Cactus al net zo humoristisch, met een design dat knipoogt naar de befaamde 2CV. Tel maar op: een tot knusse sofa om te toveren voorste zitrij op de versies met semi-automaat, een opgeruimd ogend dashboardkastje naar het idee van een luxe reiskoffer en simpele riemen als deurgrepen. In feite moeten ook wij de eerste 2CV nog tegenkomen met zo’n speelse inrichting, maar de Cactus geniet wel over een soortgelijke eigenzinnigheid waarmee de ‘Eend’ destijds de harten van vele automensen wist te veroveren. Van die fantasierijke details waaraan eigenlijk alleen Citroën zich durft te branden, maar juist omdat de Cactus bedacht is door dat merk, je ze kunt waarderen. De netelige modelnaam zegt immers al genoeg.
Toch levert de Cactus ondanks deze ongebruikelijke designkeuzes niet in aan gebruiksgemak, terwijl dit wel vaak het geval is als het ontwerp voorrang gekregen lijkt te hebben op functionaliteit. De in totaal 4,16 meter lange carrosserie is namelijk ruim voldoende voor vier volwassen en hun uiteenlopende behoeftes aan comfort en moderniteiten en bovendien bleef er zelfs nog plaats over voor een heel behoorlijke bagageruimte van 348 tot 1.170 liter. Alleen de toegang tot de laadvloer had wel iets praktischer gemogen. De laaddrempel is erg hoog.

Gezond verstand

Behalve de Airbumps heeft Citroën nog een andere technische vooruitgang geboekt. Met name de passagiersairbag in het dak is daarvan een knappe vinding. Deze wereldprimeur vervangt de airbag die normaal gesproken net boven het handschoenenvakje is gesitueerd, zodat het toch al minimalistische dashboard optimaal kon worden benut. Het resultaat is een opbergvak met liefst 8,5 liter inhoud en een prettige toegankelijkheid omdat de klep ver naar boven scharniert. Verder onderging het (verduisterde) panoramadak een extra behandeling zodat UV-stralen en ongewenste warmte uit het interieur worden geweerd zonder dat de lichtinval en daarmee het ruimtelijke gevoel is verminderd.
Aan alles blijkt dat C4 Cactus een zeer doordachte auto is en daarbij bij vlagen simpel gezond verstand is gebruikt om het maximale uit dit best innovatieve autoconcept te halen. Neem namelijk ook het gewicht van de Cactus; amper 965 kilogram bedraagt het! Een hoeveelheid dat waar menig kleinere B-segmenter jaloers op is. Want, zo stelt Citroën weliswaar weinig helderziend, wie mee wil met de tijd, moet haar auto’s op dieet sturen. Het Franse merk heeft dat begrepen en rustte de Cactus uit met een lichtgewicht, U-vormig onderstel en een motorkap plus delen van de ophanging uit aluminium. De achterste ruiten verdwijnen ook niet in het portier, maar laten zich gewoon op een kier openen zoals dat bij coupés van weleer. Alleen al dit trucje leverde 11 kilogram winst op. Bij de achterbank is dat nog eens 6 kilogram door deze uit één stuk te vervaardigen, al kan er dus nu niet worden opgedeeld. Tsja, soms kan je nu eenmaal niet alles hebben.

Apps en meer
Nu ben je misschien geneigd om te veronderstellen dat dit verdienstelijke leeggewicht alleen geldt voor de basisversie, die – als lokkertje – vrij uitgekleed in de prijslijst wordt gezet. Begrijpelijk, want dat dachten wij namelijk ook. Maar we hadden het goed mis. Elke Cactus, dus ook die voor de scherpe vanafprijs van € 15.990,-, geniet zoal van de 7 inch tablet die onder meer ook te vinden is in de C4 Picasso. Net als bij die MPV zijn zowat alle autofuncties van de Cactus via dit aanraakscherm te bedienen of te raadplegen en zodoende kent het systeem – nogal wiedes – dezelfde voor- als nadelen. De beeldkwaliteit is prachtig, de moderne mogelijkheden als het kunnen downloaden en gebruiken van handige weg-apps evenzo, maar het gebrek aan fysieke knoppen voor de klimaatbediening blijven we onveranderd hekelen.
Echter allicht kun je troost vinden in de verder keurige standaarduitrusting, waaronder cruise control, audiobediening vanaf het stuurwiel, de ruitenwissers met een inwendig sproeiersysteem à la Mercedes SL-klasse en elektrisch bedienbare ramen vóór, naast zwarte Airbumps en LED-dagrijverlichting voor de buitenzijde. Voor airco dien je € 1.300,- bij te betalen of € 1.700,- waarmee je meteen het volgende uitrustingniveau te pakken hebt die ook Bluetooth-audiostreaming en een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel biedt. Ons advies is deze zogenoemde Feel-uitvoering sowieso als vertrekpunt te nemen, omdat het stuurwiel van de Cactus geen diepteverstelling heeft en de stoelen lichtjes achterover op hun frame zijn vastgeschroefd. De ideale zitpositie is daardoor niet voor iedereen te vinden.

“De C4 Cactus bevat van die fantasierijke details waaraan eigenlijk alleen Citroën zich durft te branden.”

Goedzak
Zoals we het graag hebben bij een Citroën is ook het rijgedrag van de Cactus afgestemd op comfort – met een onderstel dat hij deelt met de Peugeot 2008. Een karakter van een goedzak die extra uit de verf komt vanwege de zachte kussens van de stoelen. Wij testten de Cactus met de 1.2 liter driecilinder-benzinemotor die op papier een genoegzame 110 pk en 205 Nm ontwikkelt. Schakelen deden we geheel zelf en dat ging ons goed af met de boterzachte, maar lange slagen van de versnellingsbak. Een kwestie van gewenning zoals ook de erg lichte besturing bij langzame snelheden dat in eerste instantie is. Inparkeren is echt een fluitje van een cent en in de stad voelt de Cactus lekker wendbaar. Sla overigens niet zomaar af zonder er zeker van te zijn dat er geen fietser of voetganger nadert; de brede C-stijl zit in dergelijke situaties vaak hinderlijk in de weg.
Dat het genoemde vermogen ook op hogere snelheden ruim voldoende is, is natuurlijk een extra verdienste van het geringe wagengewicht. Maar de één-punt-twee stelt zichzelf ook erg gewillig op. Het plezierig draaiende motortje is niet te beroerd om in toeren te klimmen als het het commando krijgt om te versnellen en terug in relatieve rust is de loop prettig stil. Tijdens het accelereren laat de typerende driecilinder-brom zich wat meer horen en boven de 100 km/h treden er meer wind- en rijgeluiden op, maar niet meer dan andere auto’s van dit prijsniveau.
Automaat-liefhebbers kunnen uit de voeten met de elektrisch aangestuurde ETG-transmissie. Een versnellingsbak waar wij niet de beste ervaringen mee hebben vanwege de traagheid waarmee deze van verzet wisselt, maar in combinatie met de dieselende C4 Cactus e-HDi 90 voelt het alsof Citroën de overgangen langzamerhand onder de knie aan het krijgen is. Van één naar twee houdt de semi-automaat nog voelbaar in, maar de schakelwisselingen die daarna nodig zijn voltrekken zich al een stuk beter op de achtergrond. Een dot tussengas of de ETG ter hand nemen via de schakelflippers achter het stuurwiel is een eventuele remedie tegen de mogelijk hakkelende ergernis.

C4 Cactus: kansrijk concept

Citrofielen kunnen in hun nopjes zijn. Hun favoriete automerk heeft een auto afgeleverd in de geest van de DS, 2CV, XM of zelfs de Méhari. Auto’s met een niet altijd verklaarbare aaifactor, maar die tussen de grappig bedoelde bedrijven door zichzelf uiterst serieus nemen en dat tonen door allerhande slimme vondsten. Met zijn merkwaardige Airbumps, zowel qua design als aankleding bijzonder kleurrijke interieur en constructieve oplossingen past de nieuwe C4 Cactus perfect in het zonet genoemde rijtje illustere Citroëns thuis. Zelfs als je een bloedhekel hebt aan het merk met de dubbele chevron of de Cactus niets anders dan een lelijk gedrocht vindt, valt een glimlach maar moeilijk te onderdrukken. De C4 Cactus lach je uit of toe, maar één ding is zeker: hij doet wat met je. En dat alleen al zouden heel wat andere auto’s graag willen teweegbrengen.