Mercedes-Benz Viano

En een Mercedes-Benz Viano werd het. Zo één met echt alle toeters en bellen. Met V6-diesel. En een kostprijs van – schrik niet – tweeënnegentigduizend euro. ‘Voor een busje?!’ Ammehoela! Hiermee zou je deze Mercedes S-klasse onder de bedrijfsbussen zwaar tekort doen. Of is het nu een ontgroeide MPV? Een luxe bestelwagen misschien? We weten het eigenlijk niet. Hoe dan ook, gedurende de traditioneel in de eerste week van maart gehouden Autosalon van Genève was de Viano ons mobiele redactiekantoor, rijdende bioscoop, discrete vergaderruimte, gezellig taxitransport, kortom, reismakker.

Over-de-top
Een ochtend reinigen heeft het gekost om ‘onze’ Viano weer spik en span te overhandigen aan Mercedes-Benz. Van intensief gebruik kunnen we dus gerust spreken. Dat begon al bij het ophalen: “Dit knopje is hiervoor, dat knopje daarvoor, en deze… met deze gebeurt er dit.” Een S 350 zou wedijverig staren naar de mogelijke en merendeels daarvan aanwezige opties op de Viano Ambiente 125 Edition. Sommige zijn misschien wat over-de-top zoals de elektrisch uitklapbare achterste zijruiten bijvoorbeeld, maar Mercedes geeft er wel het niveau van deze super-de-luxe personenbus – laten we het hier maar op houden – mee aan. De standverwarming met warm water-functie (jazeker) is er nog zo één, maar oh zo fijn tijdens dagen dat de buitentemperatuur onder het kwik duikt. Behoeftes worden gecreëerd klaarblijkelijk. Enigszins angstwekkend is dat wel, maar een stapje terugdoen, dat doen we zelf ook niet gauw.

Alternatief 
Een gelijkwaardig transportmiddel voor de 83ste Autosalon van Genève is zodoende niet 1-2-3 gevonden. In hoeveel vierwielers kunnen immers twee personen voorin riant en comfortabel over het andere verkeer koekeloeren terwijl achterin twee passagiers onderuitgezakt en languit liggend een DVD aan het kijken zijn of, met alle captain seats in gebruik, vier passagiers onbehandelde e-mails wegwerken, nieuwe afspraken plannen of gewoonweg ontspannen genieten van de honderden kilometers asfalt die met een Autobahn-vaartje onder hun vandaan suizen? Een Rolls-Royce, Bentley of Maybach allicht, maar onder het mom van ‘zakelijk verantwoord ondernemen’ – alleen al de brandstofkosten – wellicht wat teveel van het goede. Eigenlijk het enige vergelijkbare alternatief op de Mercedes Viano is de Multivan van Volkswagen. Evenzeer qua prijsstelling.

Zingen van plezier
Een pre voor de Mercedes-Benz Viano is de beschikking over een beresterke zescilinder diesel. Uiteraard zou met de laatste stand der techniek en een beetje goede wil het vermogen van 224 pk en 440 Nm ook uit een compactere motor gehaald kunnen worden, maar het heerlijke smeuïge karakter zoals eigenlijk alleen motoren met meer dan vier cilinders dat kunnen produceren zou dan gemist moeten worden. Nog maar te zwijgen over een diepe, donkere in dit geval dieselbrom dat quasi fluitend en zingend aan het werk gaat zodra het gaspedaal wordt ingetrapt. Om het verbruik hoef je het niet te laten, want met een gemiddelde van 1 op 11 bleven wij keurig in de buurt van het fabrieksverbruik en dat van een vergelijkbare Multivan met twee cilinders in mindering.

Winterbanden
De Viano is zowaar snel. Geen overbodige luxe ook indien krappe deadlines gehaald moeten worden en het praktijkgewicht eerder in de buurt van drie dan tweeënhalve ton ligt. Bovendien rijdt het wel zo ontspannen dat na het moeten vertragen al die kilo’s enigszins vlot weer op snelheid zijn gebracht. En de 3.0 liter CDI in de Viano draait daar zijn hand niet voor om. De afgeregelde maximum snelheid – want winterbanden – staat zo op de klok en gezien de opdringerigheid van de naald bij deze 160 km/h twijfelen we er geen moment aan dat de daadwerkelijk mogelijke 200 km/h moeiteloos bereikt wordt.

Klauwhamers en bouwhelmen
Kritieken zijn er echter ook. Zo mag je van een bus met een tarief van rijk aangeklede E-klasse een vergelijkbaar afwerkingniveau verwachten. Of tenminste iets dat hierin de buurt komt. Maar dat is niet het geval. Alle luxe en comfortverhogende voorzieningen te spijt, de ‘aftimmering’ heeft niet kunnen verbloemen dat de Viano zijn leven zichtbaar start als Vito, dus als een karige touringcar voor stoffige bouwvakkeroveralls waarbij klauwhamers, spijkers en bouwhelmen in de regel de bagage vormen en zodoende tegen een stootje moet kunnen. Er is niets aan gelogen dat sommige interieurnaden de breedte hebben van een duimstok (bouwvakkersspleet mag ook) en het bij rijden over richels en andere oneffenheden knarsen en piepen als een kraakpand.

Wiegen
Überhaupt is het onderstel – en dan met name de demping – van nature best stug voor een auto die propaganda voert om reislustige klanten voor zich te winnen. Nota bene de (eventueel betalende) achterpassagiers die het genoegen hebben van adaptieve luchtvering ondervinden de meeste hinder hiervan. Niet zelden blaakt er tijdens onze trip een kreet van verbeten leed van achteruit de cabine, hoewel niet in de laatste plaats wegens de ook vrij stevig zittende stoelen. Eenmaal kruisend over effen ondergronden zoeft de Viano naar de bestemming. De vering is daarentegen juist aan de zweverige kant, net als de besturing trouwens. Typisch Mercedes, maar met de wetenschap dat het zwaartepunt van de Viano nogal hoog ligt en hij met gemak de dikste sedans van eveneens Duitse makelij kan bijbenen zou een minder wiegende besturing meer vertrouwen in de handen leggen.

Eind goed, al goed
Nijkerk, de maandag na een onstuimige week Genève. Met een lach en daarachter een onzichtbare traan nemen we afscheid van de Mercedes-Benz Viano. Ondanks diens tekortkomingen, maar dankzij volharding kunnen we ons geen fijner transport naar deze jaarlijks terugkerende autoshow herinneren. De Viano was even ons mobiele redactiekantoor, bioscoop, vergaderruimte, taxi, kortom, verlengstuk. Dat menig verdienstelijk ZZP’er in de Viano zijn ideale reiskameraad ziet blijkt dus zo vreemd nog niet. "Wie belt er Volkswagen alvast!"