Chevrolet Orlando

De rechthoekige koets, plompe neuspartij, van die opengesperde lichtunits en doodsimpele spiegels. Als een kind van de kleuterschooljuf de opdracht krijgt de nieuwe auto van papa te tekenen zou het resultaat de Orlando kunnen zijn. Het schijnt dat kinderen in hun eerste levensjaren vooral concreet denken, wars van irrelevantie en enkel oog voor de basis die er feitelijk ook echt toe doet. Chevrolet hield er een soortgelijke filosofie op na bij het ontwerpen van de Orlando. Een MPV hoort in de regel functioneel, praktisch en veelzijdig te zijn. En zoals men op zeer jonge leeftijd al beseft resulteert iedere extra hoeklijn in ruimteverlies. Wellicht dat de Chevrolet daarom is vernoemd naar de Amerikaanse stad waar een beroemd kinderpretpark is gevestigd.

Stoer
Moderne autofabrikanten doen er tijdens het ontwerpen van hun Multi Purpose Vehicles (MPV) alles aan om niet het clichématige, maar negatieve predicaat ‘busje’ opgespeld te krijgen. En wat doet Chevrolet, die wakkert met de Orlando het pijnlijke vuurtje rondom de MPV weer lekker aan. Eigenlijk zouden we door dit te zeggen de nieuwe Orlando te kort doen. Hij is visueel inderdaad wat primitief van stuk, maar oogt evenwel best stoer en masculien. Vereiste is overigens wel dat de Orlando op respectabele wielen wordt geplaatst. Met de standaard 16 inch exemplaren nemen de oervormen namelijk de overhand en doet de Orlando duf aan. Wielen van 17 inch, en zeker 18 inch, brengen de auto een stuk beter in balans.

Ruimte
In niets verbloemt de Chevrolet Orlando dat hij een authentieke MPV is waarin zeven personen kunnen plaatsnemen. En zoals het koetswerkontwerp al te kennen gaf is de binnenruimte optimaal benut. Het dashboard is in tegenstelling tot veel andere MPV’s prettig ondiep waardoor er zoveel mogelijk ruimte overblijft voor de inzittenden. Die zitten op alle zitrijen dan ook prima met voldoende hoofd- en beenruimte. Verrassend genoeg ook op de achterste stoelen, al moet men daarvoor niet te groot zijn. Volwassenen kunnen het daar best uithouden, maar zullen door te weinig steun aan de onderbenen na verloop van tijd toch beginnen te klagen. Schuiven met de laatste twee rijen kan niet, dus spelen met ruimte is er helaas  niet bij. Met enkel kinderen als bagage van vlees en bloed is er voor ieder aan boord weinig aanleiding tot klagen. Zonder morren zou Zuid-Frankrijk te bereiken moeten zijn. Tenminste, als ieder genoegen neemt met een zwembroek en een badlaken, want met alle stoelen rechtop blijft er nog maar een schamele 89 liter aan pakruimte over. In vijfzitconfiguratie (met behoud van een volledig vlakke laadvloer) bedraagt de inhoud 489 liter en wanneer ook de middelste zitrij wordt opgeofferd reikt het bagagevolume tot een riante 1.499 liter.

Actie

De vernieuwde Volkswagen T-Roc

Ontdek onze rijk uitgeruste en eigenzinnige SUV met o.a. multi-functioneel stuur.
En dat voor een vriendenprijs!

Bekijk nu

Uit het zicht
Grote voorwerpen met de Orlando vervoeren moet dus geen probleem vormen. Maar hoe zit dat met kleinere voorwerpen wanneer de auto vol zit met actiefgezinde koters? Te pas en te onpas wensen zij zich te vermaken met uiteenlopende bezigheden en die zoethouders moeten toch ergens opgeborgen kunnen worden voordat ze gaan rondslingeren. Vandaar dat de Orlando ook is voorzien van diverse open en af te sluiten bakjes en vakjes in verschillende formaten. En natuurlijk meerdere bekerhouders. Eén van de opbergruimtes springt er uit. Nou ja, qua vindingrijkheid dan, want je merkt het pas op nadat je het instructieboekje hebt doorgeworsteld (wat nooit iemand doet) of aan alle schakelaartjes, hendeltjes en knopjes hebt gefrunnikt. Veilig uit het zicht van personen met kwade bedoelingen dus. En dat was nu precies de bedoeling van Chevrolet voor het verborgen vakje in de middenconsole achter het scharnierende display van het audiosysteem. Slim is dat zich hier ook meteen de aansluiting bevindt voor (kostbare) externe muziekdragers.

Opel 
Plaatsnemen in deze Chevrolet is voor een groot deel plaats nemen in een Opel. Het dashboarddesign, maar ook dat van de deurpanelen, de middenconsole en het stuurwiel kent sterke invloeden van het Duitse merk. Sommige hendels, knoppen en schakelaars zijn zelfs rechtstreeks overgenomen van een Astra of Meriva. Over de overgang tussen de verschillende panelen en de kwaliteit van de gebruikte materialen zodoende geen vuil woord. Het instrumentarium oogt fris en speels en is in de motorfietsstijl van de laatste generatie Chevrolets vormgegeven. De turquoise verlichting is zelfs chique te noemen en ook het pianolak doet actueel aan, evenals de grondstof van de grootste oppervlakken. Er klinkt nog altijd een ‘klonk’ wanneer je erop tikt, maar het is niet meer het speelgoedplastic van vroeger.

Enthousiast 
Chevrolet heeft merkbaar de moderne draai gevonden en dat dit niet alleen geldt voor de inhoudelijke eigenschappen blijkt al na luttele kilometers. Verrassend plezierig wisselt de Orlando van richting. Rond de middenstand is het stuurgevoel wat vaag, maar storen doen we ons hier niet aan. Bij dit soort auto’s mag en past dat. De Orlando is geen sportieve auto, al komt hij deftig van zijn plek met de 2.0 liter turbodiesel aan boord. Die levert dan ook een kloeke 163 pk en een stevig koppel van 360 Nm. Vooral door die trekkracht (onderin) is het zowaar ontspannen meetoeren op de Duitse Autobahn. Dat kan zeker ook het weggedrag toegekend worden. De Orlando staat deels op hetzelfde onderstel als de Cruze - en dus de Astra - en weet uitstekend om te gaan met verscheidene ondergronden. Via een prettige mix tussen comfort en vertrouwen zeeft de Orlando oneffenheden uit grove wegoppervlakken. Hierdoor krijgen afrolgeluiden ook geen kans. Sowieso is de isolatie dik voor elkaar; de dieselronk is nauwelijks hoorbaar en een vaart van ‘150 op de klok’ voelt als 100 km/h.

Gieren
Maar niet alle keuzes van Chevrolet kunnen ons bekoren. Zo zijn de versnellingsbakratio’s te lang. Gevolg is een enorme terugval in toerental waardoor de dieselmotor continu tegen zijn maximale krachten aanhikt. Dat rijdt niet lekker, met name bij een vlotte rijstijl. Voordeel van die lange halen is dan weer het brandstofverbruik. Na 2.500 kilometers met sterk wisselende tempo’s noteerde onze boordcomputer 7,0 l/100 km. Geen 6,0 l/100 km zoals de fabriek opgeeft, maar allerminst slecht voor een auto van 1.630 kg en een niet bepaald gunstige stroomlijn. Dan nog de banden. Deze zijn afkomstig van Kuhmo. Niets ten nadele van dat merk, maar ze gieren het al snel uit, en dan niet van plezier. Bij abrupt, hard remmen wordt de taak van ABS volkomen genegeerd.

Conclusie
De Chevrolet Orlando is de zoveelste midi-MPV, alsof we er daar al niet genoeg van hadden. Toch is de Orlando een welkome aanvulling op het bestaande palet. Met zijn stoere, impressieve uitstraling is deze Chevrolet voor grote gezinnen een fris alternatief voor die vele dooddoeners in dit segment. Daarnaast vallen, op enkele inferieure eigenschappen na, het rijgedrag en zijn functionele inhoudelijkheden in de smaak. Rest enkel de daarvoor gevraagde prijs. De Chevrolet Orlando is er vanaf € 23.395,-. Een korte blik in de showroom geeft blijk dat dit een zeer scherpe prijsstelling is. Tja, wat moeten we er dan nog aan toevoegen? De Chevrolet Orlando blijkt warempel een ‘wereldauto’ te zijn.