Volvo V60

Over de tegenstellingen tussen de V60 zelf en de marketingcampagne later meer. Eerst maar eens kijken naar de positionering van de V60. Voor het eerst staat er bij Volvo namelijk een model lijnrecht tegenover de concurrentie. Bij Volvo vallen de modellen traditioneel tussen twee autoklassen in. De nieuwe V60 niet. Die opereert in categorie waar ook de Audi A4 Avant, BMW 3-serie Touring en de Mercedes-Benz C-klasse Estate zich bevinden. Kortom, hoog in het D-segment. Daar waar de V50 een stuk kleiner is en de V70 een stuk groter kun je op basis van de lengte van 4,60 meter de V60 kaarsrecht tegenover de drie Duitsers kunnen plaatsen.
 
Geen pakezel
Qua buitenmaten mag de V60 zich weliswaar meten met de Duitsers, van het ´pakezel´ karakter dat bijvoorbeeld de V70 kenmerkt is geen sprake. Dat blijkt vooral uit de geboden binnenruimte van de V60. Met 430 liter biedt de V60, nota bene als station, slechts vijftig liter meer bagageruimte dan de S60. En bij 1.241 liter houdt het gewoon echt op. Dat is vele liters minder dan de A4, 3-serie en C-klasse te bieden hebben. Onder de laadvloer bevindt zich weliswaar nog een opbergruimte, maar meer dan een ingeklapt boodschappenkratje kan er niet in. Ook de beschikbare ruimte voor inzittenden is bescheiden.
 
A Vay Of Life
De beperkte interieurruimte is het onvermijdelijke resultaat van het exterieur. Niet eerder beschikte Volvo over een stationvariant van de 60-serie, maar ieder zelfrespecterende autofanaat weet dat als Volvo een nieuwe ‘V’ aankondigt het een station wordt waarbij functie tegenwoordig ondergeschikt is aan de vormgeving. Vroeger waren het beproefde, vierkante zeecontainers: ‘Volvo For Life’. Nu zijn Volvo’s ‘A Way Of Life’. Bij de V60 gingen de ontwerpers daarin nog een stap verder. Het ranke, torpedovormige profiel gepaard met een sterk aflopende daklijn doet eerder denken aan een coupé, of beter gezegd, een shooting brake dan een stationwagen. Ook de achterzijde met die jolige achterlichten oogt wat ongebruikelijk voor een stereotype estate. Brutaal en sportief, ja op het exterieur is dat absoluut van toepassing. Doen ze goed, die Zweden.
 
Frustratie
Familiair is het interieur. De kenmerkende opstaande, platte en iets naar de bestuurder gedraaide middenconsole kennen we van andere Volvo’s, net als het instrumentarium. Sober, ietwat ouderwets met van die letters en cijfers uit het DOS-tijdperk, maar wars van irrelevant geneuzel. Überhaupt ligt het dashboard uiterst vriendelijk op het netvlies. De hoeveelheid aan knoppen is afhankelijk van de uitvoering en de gekozen opties maar nooit doet het geheel chaotisch aan. Dit door uitgekiende plaatsing van de bedieningsclusters. Achter het centrale scherm, waarvan de grafische kwaliteit dan wel weer erg hoog is, gaat het navigatie- en audiosysteem schuil. Het instellen daarvan gaat gelukkig niet via het stuurwiel (XC60), maar de trage werking leidt nog altijd tot frustraties. Nadat een knop is ingedrukt duurt het wel een seconde voordat er reactie komt. Dit lijkt muggenzifterij, maar in de praktijk druk je al gauw opnieuw wat leidt tot onbedoelde ingaven. Enorm irritant.
 
Troonzetels
Het is niet allemaal kommer en kwel in de Volvo V60. De stoelen bijvoorbeeld. Verrukkelijk zitten ze. Volvo bewijst weer eens dat een uitgekiend profiel en de juiste kussens dezelfde uitwerking heeft als allerhande verstelmogelijkheden. In de V60 kun je enkel vooruit, achteruit en achterover en het is onvermoeid en zonder pijntjes uitstappen. Ook na een lange reis. Simple thinking, typisch Scandinavisch. Luisteren naar muziek is al net zo aangenaam. Volvo’s zijn kilometervreters en het onderweg zijn gaat doorgaans gepaard met muziek. Zelfs als dit op de achtergrond speelt zijn de klanken helder, transparant en in balans.
 
Onkreukbaar
Volvo staat voor ‘veiligheid’. Aan passieve veiligheid (airbags, kreukelzones, etc.) biedt de V60 evenveel als iedere andere auto in dit segment. Op het gebied van actieve veiligheid scoort hij hoger dan welke concurrent ook. City Safety dat een botsing bij snelheden tot 30 km/h voorkomt is standaard. Als uitbreiding daarop is er Pedestrian Detection. Het systeem houdt dan ook rekening met pardoes voor de auto opduikende voetgangers. Wanneer dit gebeurt treden automatisch de remmen in werking en wordt de auto (op tijd) stilgezet (tot 35 km/h). Vervolgens is er nog rijstrookassistent, BLIS (dodehoeksignalering) en een systeem dat niet te missen waarschuwingen geeft als je te dicht op je voorligger rijdt. Niet zaligmakend, maar zeker een prettige gedachte is dat is crashen in de V60 bijna onmogelijk is.
 
Verkeerde briefing
Een zelfverzekerde marketingcampagne met schreeuwende bilboards en spectaculaire commercials vertellen dat de ‘60’ de meest dynamische sturende Volvo ooit moet zijn. Duidelijk opgezet door een extern marketingbureau, ver verwijderd van zij die de V60 hebben ontwikkeld en ontworpen. Of de verkeerde briefing is gelezen. De V60 is namelijk helemaal niet dynamisch. Misschien wel de meest dynamische Volvo ooit, en daar hebben ze dan ook een punt, maar ze doen vermoeden dat de V60 zich kan meten met de eerder genoemde Duitse drie. En dat is simpelweg niet zo. De demping is stevig en de besturing zwaar. En dan met name tijdens langzaam verkeer, want snelheidsafhankelijke stuurbekrachtiging ontbreekt. Wel rolt de auto zeer soepel een bocht om. De mechanische grip is zelfs opvallend hoog. Maar ook dit maakt de V60 nog geen dynamisch sturende auto. Lijnrecht daartegenover biedt de Zweed juist een ongekende mate van comfort. De vriendelijke vering filtert alle oneffenheden soepel weg, het interieur is geluidsarm en een motor, die lijkt er niet te zijn. Volledig op de achtergrond doet het zijn werk. Er zijn zelfs momenten geweest dat we kilometers 100 km/h in vier reden, terwijl het zesde verzet uiteraard een stuk zuiniger is. Trouwens, dan nog is een gemiddelde van 9,0 l/100 km eerder regel dan uitzondering. Dus van echt zuinig kunnen we met de geteste uitvoering niet spreken.
 
Var inte så rusade
Eigenlijk is de Volvo V60 een nogal ontspannende auto om in te rijden. Ook de 2.0T-motor laat zich niet opjagen, ondanks de toch serieuze 203 pk en 300 Nm die het genereert. In 7,9 seconden kan de viercilinderturbo de V60 naar 100 km/h brengen. De top bedraagt 230 km/h. Maar tijdens versnellen bekruipt het gevoel dat er ergens onderweg een dertigtal paardenkrachten verloren gaat. In het middengebied (vanaf 3.000 tpm) is de motor het sterkst. Om daar te komen vanuit 120 km/h dient er teruggeschakeld te worden. Solide en degelijk laat de manuele 6-bak zich bedienen. Alsof je door een pot honing roert. Die bedeesdheid typeert de V60. In alles. De Volvo is de kalmte zelf. Sportief, echt niet!
 
Resumé
Waar moeten we beginnen. Een conclusie verbinden aan de Volvo V60 is namelijk zo makkelijk niet. De Zweed kent namelijk zowel diverse plus- als minpunten, van die missers waarvan je je afvraagt ´Waarom?´. Ook de geboden binnenruimte valt tegen. Daartegenover staan de onbetwistbare kwaliteiten. Het veiligheidsniveau bijvoorbeeld. En het charismatische design. Hoewel subjectief. Wij vinden hem mooi. Dan de marketinguitspattingen over hoe dynamisch de V60 wel niet is. Dat is hij gewoonweg niet. Geeft dat, nee! Wat bezielt Volvo überhaupt om een dynamische auto te bouwen. Dat verwachten we helemaal niet van de Zweden. Een Volvo dient geciviliseerd en doortimmerd te zijn. Dat gevoel geeft de V60. For Life!