Renault Mégane CC
Bij de eerste generatie van de Mégane CC richtte Renault zich al voornamelijk op het cabriogevoel. En dat ondanks dat CC’s toch echt werden gezien als de ultieme combinatie tussen een coupé en een cabriolet. Bij deze tweede generatie is die focus nog nadrukkelijker aanwezig. Renault spreekt zelf van ‘soms een coupé, altijd een cabriolet’. Met zomerse temperaturen reden genoeg om dit aan den lijve te ondervinden.
Design
We kunnen er wel omheen draaien, maar in één ding is Renault in ieder geval niet geslaagd: die zware kont weg te werken. Oké, de Mégane CC is op een dieet geweest, maar heel veel vruchten heeft het niet afgeworpen. Van voren ziet de auto er sportief uit, maar de achterzijde blijft fors. Vooral van opzij bekeken lijken de proporties uit balans. De overhang van de achterzijde is veel groter dan die aan de voorzijde en de kont is tevens opvallend hoog. Het is nodig om het dak op te bergen, maar niet helemaal onze smaak. Het grote publiek denkt er echter anders over. Vooral de in Blanc Nacré uitgevoerde Mégane CC zoals wij die reden viel bij passanten behoorlijk in de smaak. Goed, daar valt niet over te twisten. Waar wel over te twisten valt is de afwerking van het exterieur. Die had gewoonweg beter gekund.
Puur cabriolet
In één ding is de Mégane CC uniek: zijn dak. Dat begint al bij de zwart gelakte dakbogen die de auto ook in gesloten toestand de uitstraling van een pure cabrio geven. Normaal gesproken zou bij een CC het Coupé-gevoel moeten worden opgewekt als het dak gesloten is, maar daar heeft Renault de Mégane Coupé al voor. Nee, deze Mégane CC is meer dan ooit puur een cabriolet. Om dat gevoel te versterken is, net als bij zijn voorganger, nagenoeg het gehele dak uit glas opgetrokken. Daardoor heb je ook met minder mooi weer een beetje dat cabrio-gevoel.
Dashboard
Openen we het portier dan zien we een herkenbare cockpit die duidelijk maakt dat ook de CC lid is van de Mégane-familie. En daar is helemaal niets mis mee. Integendeel zelfs. Het interieur ziet er verzorgd uit en de gebruikte materialen zijn van een prima kwaliteit. Over het dashboard loopt een mooie sierstrip, de tellers zijn deels digitaal uitgevoerd en de knopjes om het audiosysteem en de climate control mee te bedienen zien er niet alleen goed uit, zo voelen ze ook aan. Ergonomisch had het naar onze mening wel wat logischer gekund. Het vergt behoorlijk wat gewenning om alle verschillende bedieningselementen te gebruiken waarvoor deze bedoeld zijn. En ook de positie van de startknop, onder de climate control, is erg onlogisch.
Privilège
Als het op uitrusting aankomt kunnen we niets te klagen hebben. De Mégane CC Privilège zoals wij die reden zit goed in de spullen. Daar betaal je dan ook € 40.897,- voor, maar het ontbreekt je vervolgens nergens aan. Opvallend goed is het audiosysteem dat zelfs open een heel behoorlijke klank ten gehore weet te brengen. Dat geldt overigens niet voor het geïntegreerde navigatiesysteem dat samen met TomTom ontwikkeld is. De stem van de welbekende dame die ons de instructies geeft klinkt ronduit slecht. En de graphics zijn ook niet zo mooi als we dat tegenwoordig op de mobiele systemen van TomTom zien. Gemiste kans voor zowel Renault als TomTom.
Ruimte
Ruimte is in cabrio’s nog altijd niet het sterkste punt, maar hierop scoort de Mégane CC behoorlijk goed. Oké, we moeten de achterbank maar gewoon buiten beschouwing laten, want hier zul je het als volwassene niet volhouden. Maar dat kan welbeschouwd in geen enkele cabriolet in deze klasse. Voorin profiteer je van meer dan voldoende ruimte en zit je op prettig comfortabele stoelen. Frans comfortabel, zonder dat ze te zacht zijn en gebrek aan steun hebben. Een fijn compromis. Opbergvakken zijn er in alle soorten en maten en het dashboardkastje gaat automatisch op slot als de auto open geparkeerd wordt.
Kofferruimte
Wie de achterklep opent begrijpt meteen waarom er over de achterzijde van de Mégane CC van die vreemde naden lopen. Niet even mooi misschien, maar dat heeft alles te maken met de achterklep die tot op de achterbumper opent. Hierdoor heb je niet alleen een zeer lage tildrempel maar, zo ondervonden we later, kun je ook nog relatief gemakkelijk je bagage opbergen dan wel pakken als het dak er bovenop ligt. Kijk, daar komen die jaren ervaring om de hoek kijken. Met het dak opgeborgen blijft er overigens 211 van de 417 liters bagageruimte over. Daar kun je niets van zeggen.
Cabriogevoel
Met het dak gesloten mag het cabriogevoel dan al een beetje worden opgewekt, pas wanneer het tweedelige dak na ruim 20 seconden volautomatisch achterin ligt kan het echte cabriogevoel worden ervaren. Dat gevoel is bovendien versterkt doordat de voorruitstijlen minder ver het interieur insteken en daarmee ook de instap hebben verbeterd. Comfortabel flaneren we door het landschap en zelfs zonder windscherm zitten we prettig uit de volle wind. Verantwoordelijk daarvoor is een nieuw glazen ruitje tussen de twee achterste hoofdsteunen. Natuurlijk heeft de wind nog altijd wat vat op het interieur, maar dat hoort bij cabriorijden, nietwaar? Wie echt uit de wind wil zitten moet de zijruiten omhoog houden en het optionele windscherm monteren. Dan kun je ook op de snelweg prima open rijden zonder dat je kapsel elk model verloren heeft. Aan jou de keuze.
Niet sportief
Comfort is het karakter van de Mégane CC. We haalden het al aan bij de prettige stoelen, de beperkte mate van wind en alle luxe die we aan boord hebben. En ook tijdens het rijden komt dit karakter naar boven. Het onderstel is mooi in balans. Op slechte wegen worden oneffenheden ongelofelijk goed gladgestreken en op kruissnelheid voelt de auto solide aan. Van bochten is hij niet vies, maar sportief kunnen we het niet noemen. Dat komt mede ook tot uiting in de besturing die relatief licht en te onnauwkeurig is hem als zodanig te bestempelen.
CVT
Renault levert de Mégane CC in ons land met vier benzinemotoren en één diesel. Het benzinegamma loopt uiteen van 110 tot 180 pk terwijl de enige diesel een vermogen van 110 pk. Onze testauto was voorzien van de 2.0 liter viercilinder benzinemotor met een vermogen van 143 pk en een koppel van 195 Nm. De prestaties passen prima bij het comfortabele karakter van de auto: 0-100 km/h in 11,7 seconden en een topsnelheid van 195 km/h. Gevoelsmatig gaat het er evenzo snel aan toe. De CVT-automaat geeft, zoals eigenlijk altijd met een CVT, de auto een heel gezapig karakter. Veel toeren maken bij accelereren en wat traag reageren op het aanspreken van het vermogen. Vooral door die hoge toeren bij het accelereren is de auto onrustig en valt ook het verbruik tegen. Beter dan 9,0 l/100 km wisten wij niet te noteren. En wie echt een beetje vlot wil moet niet schrikken als 1 op 10 wordt genoteerd. De motor komt door de automaat niet tot z’n recht. Jammer en wat ons betreft gewoon voor een handbak kiezen.
Conclusie
Na Peugeot heeft Renault de meeste ervaring in het segment waarin de Mégane CC opereert. Het is dan ook niet zo gek dat wij ons afvroegen of dat merkbaar is in deze tweede generatie Mégane CC. Nou, dat is het wel degelijk. Renault heeft op bijna alle onderdelen duidelijk vooruitgang geboekt. Zo is de bagageruimte ook met het dak open redelijk goed toegankelijk, steekt de voorruitstijl minder ver het interieur in om het cabriogevoel te versterken en de instap te verbeteren en is de Mégane CC vooral een cabriolet. Renault zelf spreekt van ‘altijd een cabriolet, soms een coupé’. Wij houden het liever op een volwaardige cabriolet, want mede dankzij de zwarte dakbogen en het grote glazen dak geeft de Mégane CC ook gesloten dat cabriogevoel. Al met al laat de Mégane CC een positieve indruk achter. Nog even met TomTom om de tafel om een andere speaker te monteren, de ergonomie nog iets logischer maken en die CVT vervangen door een goede automaat. En wat design betreft? Ja, dat blijft een kwestie van smaak.
Tip
Verdien tot 10% korting met veilig rijgedrag
De zekerheid van Univé: uitstekende service en altijd een gunstige premie.
